การคัดกรองบุคคลในวัดเพื่อการเติบโต : หน้า 52/96

๕๐ เขาก็ไม่กล้าปล่อยสุนัขมาเพ่นพ่าน เขาต้องเลี้ยงสุนัขให้อิ่มอย่างดี แล้ว มันก็ไม่เข้ามากวน แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม พอที่วัดมีเปิดโครงการอบรม เมื่อไร สุนัขจะเริ่มมา เพราะพอคนมาเยอะ อาหารเยอะ กลิ่นอาหาร ชักไปไกล เจ้าหน้าที่วัดก็ไปจัดการหาวิธีจับ แล้วก็เอาไปปล่อย นี่ขนาดสุนัขที่ไปเอาเมตตานำหน้า ยังต้องตามแก้ไขกันเหนื่อย เลย เพราะไหนจะความรู้สึกของญาติโยมที่มาวัด ไหนจะความรู้สึก นึกคิดของชาวบ้านที่เข้าใจผิด เพราะฉะนั้น ถ้ารักจะทำงานใหญ่ โดยเฉพาะเรื่องของการคัด คนเข้ามาอยู่วัดนี้สำคัญมาก ต้องเอาอุเบกขานำหน้า อย่าเอาเมตตานำหน้า ในการรับใครเข้ามาอยู่วัด เราต้องเอาพระวินัยของพระสัมมา สัมพุทธเจ้าเป็นตัวตั้ง ใครที่เห็นแล้วไม่เข้าท่าเข้าทาง ไม่ชอบมาพากล ผิดพระวินัย เราอย่ารับ ดูแล้วเราก็ฝึกไม่ไหว อย่าอนุโลมง่ายๆ เอาอุเบกขานำหน้า ถ้าเอาอุเบกขานำหน้าแล้ว พระใหม่ที่บวชเข้ามา ในพรรษานี้ เราก็จะได้พระเรียบร้อย พอฝึกได้ เราจะไม่รับใครที่มี ฝีไม้ลายมือเกินกว่าเราจะฝึก พอฝึกเขาไปได้สัก ๑ พรรษา ถ้าท่าน อยู่ต่อ เราก็จะได้พระประจำที่ดีอย่างนี้ น่าชื่นใจ แต่ว่าถ้าเอาเมตตา นำหน้า เราจะยุ่งกับการแก้ปัญหาไปตลอด บุคคลเป็น สบาย