ข้อความต้นฉบับในหน้า
ผู้ที่ติดข้องหยุดอยู่ตามธรรมเนียมพราหมณ์ ผู้เข้าถึงธรรมจริยะตาม
พระพุทธพจน์แล้ว ไม่มีความหมายอันใดมากนัก
คุณบุญเรืองให้ข้อคิดสั้นๆ อย่างนี้
แล้วก็ไปอธิบายเรื่องอื่น ซึ่งก็เป็นการ การทำมงคลสูตร
ทำความรู้ดิบๆ ให้สุกแล้วเอาไปใช้งานได้เลย เอาไว้ ก็พอจะให้
สำหรับตัวหลวงพ่อเอง หลังจาก
อ่านพระไตรปิฎกมาเรียบร้อยแล้ว ก็มาอ่าน
คนรุ่นหลังหรือ
คนรุ่นนี้สามารถ
ผลงานของพระเถระที่เขียนไว้ในอดีต ซึ่ง
นำไปใช้งานได้
โดยเฉพาะพระเถระในเมืองไทยที่เขียนไว้
เป็นประโยชน์พอ
ซึ่งไม่ว่าจะเก่าแค่ไหน มีเท่าไรก็พยายาม
สมควรแก่ชีวิต
ไปตามอ่านจนหมด แล้วก็ประทับใจใน
มงคลสูตร หลวงพ่อจึงได้นำมงคลสูตรมาอ่านหลายเที่ยว ย้อนกลับ
ไปดูของอีกหลายๆ สานวน แล้วก็ย้อนกลับไปค้นในพระไตรปิฎก
นำมาขบคิดให้แตกฉาน ในทางปฏิบัติแล้วก็ใช้เวลาค้นคว้า เทศน์
ขยายความมงคลชีวิตอยู่สิบกว่าปี ซึ่งก็ยังรู้สึกว่าที่ตัวเองยังต้องทำ
ความเข้าใจต่อไปก็ยังมีอยู่ ก็ทำให้ได้คิด
พ อ ไ ด้ คิ ด ว่ า ว่าภูมิปัญญาของเรายังไม่ใช่ภูมิปัญญา
ภูมิปัญญาของเรายัง
ไม่ใช่ของพระอรหันต์
ก็จึงได้ทุ่มเทชีวิต
ทั้งศึกษา ทั้งท่องจำ
จิตใจ พยายาม เอาไว้ก็พอจะให้คนรุ่นหลังหรือคนรุ่นนี้
ของพระอรหันต์ เพราะฉะนั้นเราไม่ได้เก่ง
ทุกอย่าง การเทศน์มงคลชีวิตนี้ก็อยู่ใน
ระดับพอไปวัดไปวาได้ การทำมงคลสูตร
ทั้งขยายความ
สามารถนำไปใช้งานได้เป็นประโยชน์พอ
สมควรแก่ชีวิต แล้วตัวเราเองฉันข้าว
ชาวบ้าน ก็ไม่เสียเปล่าแล้ว
พอได้คิดว่าภูมิปัญญาของเรายังไม่ใช่ของพระอรหันต์ ก็จึงได้
การเข้าใจในพระธรรม
๗๗