ข้อคิดเกี่ยวกับความร่มรื่นในวัดและการรับแขก : หน้า 19/96

เพราะประเจิดประเจ้อ แต่ถ้าอนุญาตให้เข้ามาในกุฏิได้ หลวงพี่โดน ๑๗ เรียกจะจำเข้าไปไม่กี่ที อย่าว่าแต่กลับไปสึกที่บ้านเลย กลัวว่าจะไป ปาราชิกในกุฏิเข้าอีก หรือแม้ไม่ได้ทำอะไรผิด ใครเห็นเข้าก็ตกเป็นที่ ระแวงกันไม่ได้ 2 เพราะฉะนั้น เรื่องนี้แก้ไขได้ด้วยการแบ่งเขตแบ่งตอนให้ชัด ถ้าเป็นเรื่องรับแขกมารับกันข้างนอก ยกเว้นบางกรณีที่เป็นเรื่ เกี่ยวข้องกับราชการ หรือเรื่องด่วนบางอย่างไม่ควรให้ผู้อื่นรู้ อาจจะ มารับในกุฏิบ้างก็เป็นบางครั้งจริงๆ ถ้าทําอย่างนี้รอดตัว ทำให้พระลูกวัดไม่มีสงสัยว่าเจ้าอาวาสจะ มีลับลมคมในอะไร ถ้าอยากจะฟังว่าหลวงพ่อคุยกับแขกเรื่องอะไร ก็ มาฟัง เป็นการมาช่วยกันรับแขกอีกด้วย ถ้าไม่อย่างนั้นแล้วไม่รอดตัว ๓) ข้อคิดเรื่องความร่มรื่นภายในวัด อีกเรื่องหนึ่งคือ ความร่มรื่นภายในวัด วัดถ้าขาดความร่มรื่นแล้วก็หมดความเป็นวัด หมดเสน่ห์ที่จะ ดึงดูดคนเข้าวัด เราชอบพูดกันว่า วัดวาอาราม อารามแปลว่า ป่าอันร่มรื่น เพราะฉะนั้น วัดไหนขาดต้นไม้ต้นไร่ปลูกให้เขียวชะอุ่มไปละก็ วัด นั้นไม่น่าเข้าเพราะดูแห้งแล้งไป พระคุณเจ้าลองคิดดูว่า อุทยานต่างๆ ในป่า ไม่ว่าจะเป็น เขาใหญ่ น้ำตกที่ไหนๆ ก็ตามที แม้ที่สุดสวนลุมฯ ที่กรุงเทพฯ หัวใจของสถานที่เหล่านี้คือมีต้นไม้ ขอถามว่าจริงๆ แล้วสวนลุมฯ มีอะไรเป็นสิ่งดึงดูดใจ? มีต้นไม้ร่มๆ คนที่ไปเที่ยวสวนลุมฯ เขาก็ไป นั่งโคนไม้เพราะมันเย็นสบายดี เขาเสียสตางค์ไปทัศนาจรเขาใหญ่บ้าง อุทยานแก่งกระจานที่ ข้อคิดจากการวางผัง