ความสำคัญของการเทศน์และปฏิบัติธรรม : หน้า 83/96

ปริยัติและปฏิบัติ แล้วเขาก็จะไปได้ปฏิเวธ ถ้าวันนี้โยมมาฟัง ของเขาเองในวันหนึ่ง พระพุทธศาสนาก็จะ เหลือห้าคนเท่านั้น เจริญวันเจริญคืน พาลไม่เทศน์ ในเรื่องของการเผยแผ่นี้ ยังมีข้อที่ สั่งยกเลิกไปเลย ควรระวังอยู่ด้วยคือ หลักของการเทศน์สอน อย่างนี้ผิดมารยาท นั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านให้ตั้งจิตเมตตา สอนให้ลุ่มลึกไปตามลำดับ แต่มีเรื่องที่อยาก ให้นำไปคิดอีกคือ เหตุที่จะทำให้ไม่ประสบความสำเร็จในการเทศน์สอน เช่น ถ้าในวัดเกิดมีพระบางรูป เวลามีประชาชนมานั่งฟังเทศน์ หรือ นั่งทำภาวนาด้วยจำนวน ๑,๐๐๐ คน พระท่านรู้สึกกระปรี้กระเปร่า ตั้งใจเทศน์ ตั้งใจนำนั่งสมาธิเลยทีเดียว วันต่อมามีญาติโยมมาฟัง เทศน์สักร้อย เสียงพระอาจารย์ชักอ่อน แล้วถ้าวันนี้โยมมาฟังเหลือ ห้าคนเท่านั้น พาลไม่เทศน์ สั่งยกเลิกไปเลยอย่างนี้ผิดมารยาท พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดปากน้ำท่านสอนไว้อย่างนี้ว่า วันไหน ออกมาเทศน์ก็ดี วันไหนจะออกมานำนั่งสมาธิก็ดี ถ้ามีคนมาฟังเป็น จํานวนพัน ให้คิดว่าวันนี้เราเทศน์ไม่เหนื่อยเปล่า มีคนมารับรู้รับทราบ ตั้งพันคน เขาจะได้ประโยชน์ได้เต็มที่ วันนี้เป็นบุญลาภของเรา คนมา มากอย่างนี้ แล้วเราตั้งใจเทศน์ ใจเบิกบานดี วันต่อมามีคนมาฟังอยู่ ๕-๑๐ คน เราก็นึกว่า ดี วันนี้คน มาน้อย เราจะได้นั่งสมาธิกันนานๆ หน่อย เราสามารถจี้ธรรมะถึงตัว ได้ทุกคน เดี๋ยวนั่งสมาธิสัก ๒-๓ ชั่วโมง ไม่ยอมเลิกดีเหลือเกิน พอเลิกนั่งแล้ว จะเปิดโอกาสให้ทุกคนซักถามได้เต็มที่เลย วันต่อมาเราขึ้นศาลามานั่งรอนานแล้ว ไม่มีใครมาสักคนหนึ่ง เลย ก็ให้นึกว่าอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน รอมานานแล้ว วันนี้ไม่มีใครมา เราจะนั่งเทศน์ตัวเองให้เต็มที่ไปเลย เพราะว่าคนดื้อที่สุดในโลกก็คือ การเผยแผ่พระธรรม