การรักษาความสะอาดในวัดพระธรรมกาย : หน้า 33/96

ถ้าหากอาวาสนี้ไม่เป็นที่สบายแล้ว ก็เท่ากับทำลายสมบัติของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำลายสมบัติของสงฆ์ และทำลายสมบัติทั้ง วัด แต่ขณะเดียวกัน ถ้ารักษาความสะอาดให้อาวาสเป็นที่สบายได้ สมบัติของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็จะมีให้เราใช้ทํางานสืบทอดอายุ พระพุทธศาสนาของพระองค์ต่อไป และนี่ก็เป็นวิธีพัฒนาวัดง่ายๆ ไม่ได้เสียงบประมาณอะไรเลย แต่ว่าในการจะทำความสะอาดนั้น สมาชิกทั้งวัดก็ต้องแบ่ง หน้าที่กัน และจัดทำตารางเวลาทำความสะอาด วัดพระธรรมกายของ เราก็ทำกันมาอย่างนี้ เมื่อเริ่มต้นสร้างวัด พระภิกษุสามเณรยังไม่ ค่อยมี ต่อมามีเด็กวัดมาอยู่ด้วย ก็สอนวิธีทำความสะอาดห้องน้ำว่า ทำอย่างไรให้ห้องน้ำสะอาด แต่ว่าไม่เปลืองผงซักฟอก ไม่เปลืองน้ำ คือ ทั้งสะอาดและไม่สิ้นเปลือง พอสอนให้เป็นแล้ว ก็ฝึกให้เด็กวัดรับผิดชอบ แล้วหลวงพ่อก็ติดตามไปดู วันไหนไม่สะอาดก็เรียกมาทำใหม่ทั้งชุด ถ้าอยากอยู่วัด ก็ต้องฝึกรักษาความสะอาด ครั้นต่อมาประชาชนมามากขึ้น ก็ต้องมีการก่อสร้างห้องนํ้า (ปี พ.ศ. ๒๕๒๙ พื้นที่ ๒,๐๐๐ ไร่ของวัดพระธรรมกาย ส่วนใหญ่ ยังเป็นที่โล่งๆ การเตรียมสถานที่รองรับสาธุชนที่มาทำกิจกรรมทาง พระพุทธศาสนา จึงต้องมีการก่อสร้างห้องน้ำชั่วคราวจำนวนหลายร้อย ห้อง) ขณะนี้เรามีห้องน้ำ ๘๐๐ ห้อง เฉพาะการทำความสะอาดห้องน้ำ แม้จะอาศัยกำลังพระ รวมกับกำลังเด็กวัดที่มีอยู่ทั้งวัดก็ขัดไม่ไหว ถ้า เราจะไปจ้างใครมาขัดห้องน้ำ งบประมาณเราก็ไม่มีแล้วเราทำอย่างไร เราก็ต้องอาศัยญาติโยมที่มาวัดช่วยกันทำความสะอาด แล้วเราก็ได้เรียน ธรรมะกันแบบภาคปฏิบัติไปด้วยในตัว นั่นก็คือเราได้ใช้ธรรมะทํางาน โดยเฉพาะในหัวข้อเหตุทำให้ตระกูลอยู่ได้นาน คือ ของหายให้หา ของเสียให้ซ่อม ใช้ของให้รู้จักประมาณ ไม่ตั้งคนพาลเป็นหัวหน้า พอ ความสะอาดของวัด ๓๑