ข้อความต้นฉบับในหน้า
เหตุที่ทำให้วัดตั้งอยู่ได้ไม่นาน
มีธรรมะอยู่ชุดหนึ่ง ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงให้เป็นหลักใน
การรักษาวัด ซึ่งถ้าหลวงพ่อพูดแล้ว เราจะร้องอ๋อ เพราะมันอยู่ใน
นวโกวาทที่เราเรียนกันมา ธรรมะหมวดนี้เรียกว่า เหตุที่ทำให้ตระกูล
ตั้งอยู่ไม่ได้นาน หรือถ้าพูดในกรณีนี้ก็ต้องบอกว่า เหตุที่จะทำให้วัด
ตั้งอยู่ได้ไม่นาน มี ๔ เหตุใหญ่ๆ และเป็นเหตุที่เกิดจากความ
ล้มเหลวของการขาดความรับผิดชอบในการดูแลรักษาวัด หรือเกี่ยง
กันดูแลรักษาทําความสะอาดวัด
๑.
ของหายไม่หา
อย่าปล่อยให้เกิดภาวะแบบนี้ในวัด คือถ้าของวัดหายแล้ว คนใน
วัดไม่ช่วยกันหา ปล่อยเลยตามเลย แล้วเดี๋ยวโยมเขาก็เอามาถวาย
ใหม่เองแหละ ถ้าคิดอย่างนี้ “พัง” เพราะโยมเขาก็รู้จักเอือมเหมือน
กัน และในที่สุดของใหม่จะไม่มีมาให้ใช้ เพราะฉะนั้น การจะรักษา
วัดให้ยืนยงต่อไปได้ คือ ต้องฝึกคนในวัดให้รู้จักหาของหาย
๒. ของเสียไม่ซ่อม
ยกตัวอย่าง ถ้าหลังคารั่ว แล้วเราปล่อยให้รั่วต่อไป อีกไม่นาน
วัดก็ร้าง เพราะถ้าของไม่มีคนซ่อม ก็บอกให้รู้ว่า คนในวัดได้เสีย
ตามของไปด้วยแล้ว เมื่อหมดปัญญาซ่อมคน วัดนั้นก็เตรียมตัวร้าง
เพราะฉะนั้น การจะรักษาวัดให้ยืนยงต่อไปได้ คือ ต้องฝึกคนในวัด
ให้รู้จักซ่อมของเสีย
0
๓.
ใช้ของไม่รู้จักประมาณ
ปัญหานี้ ถ้าพูดง่ายๆ คือใช้เงินไม่เป็น
ของใช้ที่เรามีอยู่กันในวัดนี้ เป็นปัจจัยเงินทองที่ญาติโยม
ทําบุญถวายวัดมาด้วยจิตศรัทธา สมัยที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อ-
การทํารุงรักษาอาวาส
๒๗