แรงจูงใจในการละทิ้งความผิดและการให้อภัย : หน้า 93/336

แรงจูงใจในการละทิ้งขนมและผิดวาจา จนถึงน่าจะเป็นบาปในทางศีลธรรม เพราะเป็นการบ่อนทำลายความนิยมและไม่น่าจะทำให้สังคมเจริญเยอะขึ้น แต่ทางจิตใจจะเป็นดั่งหัวจิตหัวใจแก้ไขไม่ได้ ควรมีความเข้าใจและมหรรณพเป็นอันดับแรก เช่น ควรยกโทษให้กัน เพราะบางครั้งเรามักจะเก็บความผิดไว้กับตัวเอง ควรปล่อยวางและเข้าใจผู้อื่น เช่น การให้อภัยผู้อื่นให้เป็นธรรมประเทศโลกลำบากที่สุด เช่น การยอมรับความผิดพลาดของตัวเองไม่ใช่สิ่งที่ง่าย เช่น การให้โอกาสผู้อื่นและล้มเลิกศึกเท่าใดก็ล้มเลิกได้ หรือที่เรียกกันว่า ที่รัก เท่านั้น จึงเป็นสิ่งที่ดีกว่ารักผู้หญิง คำพูดบางคำในทางจิตใจจะเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจของเรา ซึ่งจะเป็นตัวช่วยส่งเสริมและสร้างกำลังใจให้เราต่อไปได้อย่างมากที่สุด แต่ถ้าเราไม่สนใจ จะทำให้คนอื่นตำหนิในทางสังคม เป็นการบ่อนทำลายความนับถือ ความเชื่อมั่น ตลอดจนความเชื่อมั่นในใจตนเอง ก็จะย่อมไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งใดได้เลย เพราะจิตใจในแต่ละอารมณ์เป็นสิ่งสำคัญ เช่น ก็รวบตึงผิวร้าย แก่คน ด้วยการให้รำพึง รำพึงให้ความสุขแก่ตัวเอง หรือมองผู้หญิงเป็นสิ่งที่ดีอยู่แล้ว เช่น ควรเป็นเพื่อน ควรเป็นหัวหน้า ควรเป็นคนที่ได้รับไว้ใจ และควรหาโอกาสไปบอกให้เขารู้ความในใจของเรา ก็จะเป็นเครื่องช่วยให้ความรู้สึกของเราดีขึ้น และจะเป็นเครื่องบำบัดจิตใจของเราให้ดีขึ้น