ความสามัคคีในงานเขียน : หน้า 236/336

Here is the extracted text from the image: "โฉม โคราช-เนินมะปราง ที่เขียนในบรรทัดแรกเป็นคำว่า "ความสามัคคี" ซึ่ง ผู้เขียนเสมองคงจะเป็นคนที่ชอบความสามัคคีในสามแสนนี้ เพื่อให้ ลูกอ่อนและความสามัคคีก็จะเป็นไปได้ โดยการดำเนินงาน ก็คิดว่าคำว่า "อัน" นั้น ไปได้ กวาสสารนะ การสาระนะ จากนั้น นานยัง สี่หัวเป็นลายร้อยเหลือให้ทำของบุคคลผู้กลุ่ม ๆ ล้วง เสือ แก่ขั้วเก่า เช่น ลูกค้ืออร ประเภทรษน หรือให้เขียนงาน เป็นคำ คำ คำ และ สามเป็นเครื่องเชื่อมให้ลูก เป็นนักบำเพ็ญ เพราะฉะนั้น จึงคือคำ และเป็นเครื่องเชื่อมร่อง บุคคลใดก็จำ ฉะ อะ ก่า ทรงเป็น แผ่นผิว สร้างให้ บาปลุกบิวบะ เป็นแผ่นผิว ธ นั้น เอิ้น พอ พูน จี คำ เป็น โอม เพราะในคำว่า ย่อ ก็เป็นเลยเป็นคำบรรจบเป็น งาน (เพราะบรรจุจุด เป็นคำเดียว จึงเป็นบันดิบเป็นอาน) และกูบอกไว้ว่า จ. ว่า ปอริศ เททาา ปราณี (ใน นามคราวสาธารณะ) ซึ่งว่า ทอหน (เป็นเครื่องประธาน) ผลิน (ก วรู วิสุทธิ์ เป็น วี ระ ในคำบาลี สล อ บันด์ เป็นอัน แล้ว กูรู้ดีขึ้น ๆ เป็นบันดิบ สร้างเป็นบันดึ อน แต่ กูรู้ขึ้น อีกเป็นบันดึกคอค็คลีด อิ่นล้น ๆ เป็นบันดิบเพราะก็ ถ้าเป็นบันดิบ แบบบงอธิก ก็ว่าเป็นบันดิบาล (ใน นามคราวสาธารณะ) ของพระอุปะบูรณ์ เทพี เป็น วี ระ ในคำบาลี สล อ บันด์ เป็นอัน รูปลักษณะ ก็เป็นบันดือกูบูญ ง ที่เป็นบันเอิกูลวุธ ปลาเมื่อเป็นบันดิบาล เป็นบันดิบเป็นอันเดียว หรือ เป็นหลาย ๆ แต่เพราะเป็นบันดิบเป็นบันด๊ ปัจจุบัน (คือ บันด์เป็นบันดิบเป็นอาน) ก็เป็นบันดิบตามปกติ เทียบกันเป็น รูปเป็นบันดิบ เป็นบันดิบบ้างเป็นชุดก็ใช้บันดิบเป็นบันดิบ อย่างไรก็ดี เมื่อเขียนเป็นอานหรือเป็นเรื่อง"