การชักผ้าหรือผ้ากับวะ วิชาบาลีไวยากรณ์ เล่ม 2 หน้า 193
หน้าที่ 193 / 336

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงคำสั่งจากกระทรวงมหาดไทยที่กำหนดให้การชักผ้าหรือผ้ากับวะเป็นวันสำคัญในครัวเรือน โดยให้แม่บ้านทำการนับปริมาณของผ้าและบันทึกข้อมูล การนับจะเฉพาะเจาะจงเกี่ยวกับลักษณะผ้าและการดำเนินการในแต่ละครัวเรือน โดยส่งเสริมให้เข้าใจถึงการจัดระเบียบภายในบ้านเพื่อสร้างความสมบูรณ์ของครอบครัวและชุมชน การรายงานผลต้องมีความละเอียดและครอบคลุมหลักการที่กำหนด.

หัวข้อประเด็น

-นโยบายกระทรวงมหาดไทย
-การชักผ้าในครัวเรือน
-ความสำคัญของเลขาฯ ชุมชน
-การนับและรายงานผล

ข้อความต้นฉบับในหน้า

กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย ที่ ส.ป.ป. ๙๒๙-๒๕๕๒ (มีตราประทับกรมการปกครอง) วันที่ ๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๒ เรื่อง ขออนุญาตชักผ้าหรือผ้ากับวะ ด้วย กระทรวงมหาดไทย ได้มีคำสั่งให้ส่วนราชการ กำหนดวันนับของการชักผ้าหรือผ้ากับวะ เป็นวันสำคัญที่สุดในครัวเรือน เพื่อให้มีไว้ในรายการครัวเรือน เนื่องจากเป็นกิจกรรมที่สะท้อนความสมบูรณ์ของครอบครัว โดยเฉพาะในชุมชนไม่ว่าจะเป็นหมู่บ้าน หรือชุมชนในเขต อำเภอ จังหวัด ซึ่งในช่วงเวลานี้ จึงเป็นภารกิจของส่วนราชการ หรือหน่วยงานท้องถิ่น ชี้แจงให้ทราบโดยทั่วกัน การนับปริมาณของผ้าหรือผ้ากับวะ ในกรณีนี้ แม่บ้านจะเป็นผู้นับโดยใช้ ๒ คือ ปัจจุบันมา ๑ คือเลือกลาย ใต้บันทึก จากเครื่องคอมพิวเตอร์ ชนิดผ้ากับ "อิต" เช่น ข้าวลูกอ่อน เปลือกไข่ อธิบายว่า ได้แก่ การนับในตัวอย่าง "ผ้า" เช่น ผ้าขาว อธิบายว่า ได้แก่ การนับในตัวอย่าง "ผ้า" เช่น คำศัพท์ ผ้าขาว เป็นต้น จาก "อู่" มีเล่องผ้าหรือผ้ากับวะ ย่านผ้าใด ก็ให้บันทึก หรือก๊อป แล้วก็ ทำอยู่เป็นต้น และถ้า ถามว่า ผ้ากับวะ กำลังอยู่ หรือกี่ชิ้น ทำอยู่เป็นต้น และถ้าจะ ทบทวน ก็ให้บันทึก รวมเข้าไปว่า ใช้เวลา แต่เวลาเป็นนาน เมื่อเสร็จ สิบเนารายงานให้ละเอียดในส่วนนี้ด้วย ๔ ข้อ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More