การขอธรรมจากพระพุทธเจ้า : หน้า 11/170

“ขอพระองค์ทรงพระกรุณาโปรดประทานธรรม อย่าง น้อยที่สุดก็เพียงส่วนน้อยที่พระองค์ทรงตรัสรู้แล้วแก่ข้าพระ พุทธเจ้าด้วยเถิด หากการบรรลุธรรมของข้าพระพุทธเจ้าจะ เป็นโทษแก่พระศาสนาแล้ว ขออย่าได้ประทานเลย แต่ถ้าจะ เป็นคุณแก่พระศาสนาแล้ว ขอได้โปรดประทานเถิด ข้าพระ ตลอดชีวิต” พุทธเจ้าจะขออาสาเป็นทนายแก้ต่างให้แก่พระศาสนาไปจน เมื่อตั้งความปรารถนาเสร็จแล้วก็เริ่มนั่งขัดสมาธิตั้ง กายตรงดำรงสติมั่นอยู่ต่อหน้าพระประธานโดยมิได้ สนใจว่า เวลาผ่านไปนานเท่าใด ในเวลาต่อมาท่ามกลางความสงัดแห่งรัตติกาล สมณะ ผู้มีใบหน้าอิ่มเอิบไปด้วยความปีติรูปนั้นรำพึงออกมาเบาๆ “เออ...มันยากอย่างนี้นี่เอง ถึงได้ไม่บรรลุกัน ความ เห็น ความจำ ความคิด ความรู้ ต้องรวมเป็นจุดเดียวกัน เมื่อ หยุดแล้วจึงดับ เมื่อดับแล้วจึงเกิด ... นับแต่คืนนั้นเป็นต้นมา รังสีธรรมแห่งพระธรรมกายก็ ค่อยๆ แผ่ขยายออกไปเปล่งประกายเจิดจ้า อยู่ในกลางดวง ใจของนักปฏิบัติธรรมคนแล้วคนเล่าวันแล้ววันเล่า ด้วยการ ประกาศธรรมของสมณะรูปนั้น สมณะผู้มีนามว่า สด จนฺทสโร ୭୭