ความเมตตาของหลวงพ่อและการช่วยเหลือผู้อื่น : หน้า 115/170

ไม่ไพเราะ พูดจากักขฬะหยาบช้ากับเขา ท่านเปรียบเทียบว่า เรือนยอดที่จะทําลายลงด้วยไฟนั้น เพราะไหม้แต่เรือนย่อย ขึ้นไป” ไหม้เรือนเล็กๆ ก่อนแล้วลามไปไหม้เรือนยอด ความ ร้อนเกิดจากชั้นน้อยขึ้นมาใหม้เรือนยอดได้ฉันใด ความเกลียด ชังของผู้น้อยก็สามารถทำลายผู้ใหญ่ได้ฉันนั้น เมื่อเจอผู้ใหญ่ กว่าก็ให้ตั้งอยู่ในความเมตตารักใคร่ ปรารถนาให้เขาเป็นสุข เมื่อเจอผู้อยู่ในระดับเดียวกันก็มีเมตตาปรารถนาให้เขาเป็นสุข เมื่อเจอผู้ต่ำกว่าก็ให้มีเมตตาปรารถนาให้เขาเป็นสุข” หลวง พ่อท่านได้ช่วยเหลือเกื้อกูลคนไว้มาก ทั้งผู้ที่อยู่ประจำในวัด และคนที่อยู่นอกวัด ท่านทำตนเป็นที่พึ่งแก่ทุกๆ คน ใคร เดือดร้อนมาท่านไม่เคยปฏิเสธ เด็กบางคนพ่อแม่เลี้ยงดูไม่ ไหวท่านก็สงเคราะห์ให้มาอยู่วัด และอบรมให้การศึกษากัน จนได้ดีไปหลายราย ท่านเปรียบตัวท่านเหมือนต้นไม้ใหญ่ใน ป่า เป็นที่พึ่งของฝูงนกให้ได้รับความสุขจากผลไม้และร่มเงา ในแต่ละวันมีคนเป็นจำนวนมากมากราบหลวงพ่อ มี ทั้งพวกที่ดั้นด้นเดินทางมาจากต่างจังหวัดไกลๆ และที่มาจาก ต่างประเทศก็มีไม่น้อย มีบางคนเจ็บไข้ได้ป่วยและยากจน ไม่มีญาติพี่น้องพามาแต่ก็พยายามหาทางมาพบหลวงพ่อเป็น ที่พึ่งสุดท้าย เวลาหลวงพ่อรับแขกท่านจะไต่ถามทุกคนด้วย ความเป็นห่วงทั้งเรื่องการเดินทาง ที่พัก การกินอยู่ ถ้าท่าน ๑๑๕