ความสำคัญของความสามัคคีในหมู่คณะ : หน้า 123/170

ท่านให้อรรถาธิบายว่า ความเลื่อมใสในหมู่มีอยู่แก่ บุคคลใด บุคคลนั้นได้ชื่อว่าเป็นคนไม่ยากจน แต่เป็นคนมั่งมี อยู่ในลัทธิใดต้องไม่รังเกียจเดียดฉันท์ ต้องเอาใจใส่แนะนำ ตักเตือนซึ่งกันและกัน ไปก็ไปในหมู่เดียวกัน พวกเดียวกัน หลวงพ่อท่านสอนเสมอว่า การปฏิบัติให้พร้อมเพรียงกันใน หมู่คณะทำให้เป็นสุข ไม่เกิดการทะเลาะเบาะแว้งการวิวาท การแตกความสามัคคี หมู่คณะก็เจริญไม่เกิดปัญหา ถ้ามี ปัญหาใดๆ เกิดขึ้นก็สามารถแก้ให้ลุล่วงไปได้ด้วยดี เพราะมี สามัคคีธรรม แม้แต่การโกนผมของพระภิกษุสามเณรและแม่ชี ท่านก็ต้องการให้โกนผมให้พร้อมเพรียงเหมือนกันหมดทุกคน ในวันเดียวกัน ถ้าผู้ใดไม่โกนผมท่านจะพูดว่า แม้แต่หัวมันยัง ไม่สามัคคีแล้วใจจะสามัคคีได้อย่างไร ท่านมักจะยกนิทาน เรื่องนกกระจาบแตกฝูง มาเล่าให้ฟังเป็นอุทาหรณ์เวลาที่มี การอบรมพระภิกษุสามเณร ท่านไม่ต้องการให้พระภิกษุ สามเณร แม่ชี อุบาสกอุบาสิกา ในวัดเป็นอย่างนกกระจาบ แตกฝูง ท่านต้องการให้เป็นอย่างนกที่สามัคคีกัน เรื่องการปกครองดูแลวัด ท่านก็หมั่นตรวจตราให้มี ความสงบเรียบร้อยอยู่เสมอ แม้ว่าเวลาส่วนใหญ่ท่านจะ อุทิศให้กับการเจริญภาวนาและเผยแผ่วิชชาธรรมกายก็ตาม ในตอนกลางคืนท่านก็เดินตรวจวัดทุกคืน แม้เวลาทีฝนตกพร่าๆ ๑๒๓