การศึกษาและการจัดการอาหารที่วัดปากน้ำ : หน้า 36/170

จากนักเรียนจำนวนสิบก็เพิ่มเป็นจำนวนร้อย จนถึงสามร้อย เศษได้รับการศึกษาโดยไม่ต้องเสียค่าเล่าเรียนใดๆ ทั้งสิ้น ผู้ ปกครองของเด็กๆ เริ่มเห็นบุญคุณท่าน ความสัมพันธ์กับชาว บ้านรอบวัดจึงดีขึ้นตามลำดับ ต่อมาภายหลัง เมื่อทางราชการประกาศใช้พระราช บัญญัติประถมศึกษา และได้จัดสร้างโรงเรียนได้ทั่วถึงแล้ว ในที่สุดก็ได้ยุติกิจการโรงเรียนสำหรับเด็กๆ นั้น แล้วได้เริ่ม จัดการศึกษานักธรรมและบาลีขึ้น ทำให้พระภิกษุสามเณรใน ย่านนั้นไม่ต้องลำบากในการเดินทางไปศึกษายังสำนักต่างๆ ซึ่ง อยู่ไกล เมื่อการเรียนการสอนที่วัดปากน้ำมีความเจริญก้าวหน้า ขึ้นมาตามลำดับ จำนวนพระภิกษุสามเณรเริ่มมากขึ้น ความ ไม่สะดวกในเรื่องอาหารการขบฉันก็ติดตามมา หลวงพ่อท่าน แก้ปัญหาด้วยการตั้งโรงครัวขึ้นเลี้ยงพระภิกษุสามเณรทั้งวัด ตามความตั้งใจที่มีมาแต่เดิม โดยในระยะแรก ท่านได้ให้โยม พี่สาวนําข้าวสารมาจากบ้านที่สองพี่น้อง ทุกๆ เดือน ซึ่งต้อง ใช้ข้าวสารเดือนละ ๑๕ ถังเศษ และต้องจ่ายค่าอาหารเดือน ละมากกว่า ๑๕๐ บาท โรงครัวที่ท่านตั้งขึ้นมานี้เริ่มตั้งแต่ท่านมาอยู่วัดปากน้ำ ได้ไม่นาน ช่วงนั้นมีพระภิกษุสามเณรประมาณ ๒๐-๓๐ รูป ๓๖