ข้อความต้นฉบับในหน้า
ทัตตชีโว) รองเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย ได้ฟังมาจากท่าน
เจ้าคุณพระราชโมฟี
อดีตเจ้าอาวาสวัดราชโอรสาราม หลาย
ปีมาแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ท่านเจ้าคุณอยู่ในเหตุการณ์ด้วย
เรื่องมีอยู่ว่า บ่ายวันหนึ่ง ขณะที่หลวงพ่อวัดปากน้ำ
กําลังรับแขกอยู่ตามปกติ (มีแขกจริงๆ คือชาวอินเดียคนหนึ่ง)
ได้ยินกิตติศัพท์ของหลวงพ่อวัดปากน้ำจึงตั้งใจมากราบนมัส
การท่าน เมื่อพบหลวงพ่อก็เข้าไปกราบแล้วถามว่า สติปัญญา
อย่างตน ถ้าตั้งใจปฏิบัติธรรม จะมีโอกาสเข้าถึงพระธรรม
กายไหม หลวงพ่อตอบว่า มี เพราะการที่ได้มาเจอหลวงพ่อก็
แสดงว่ามีบุญเยอะแล้ว
แขกคนนั้นถามว่า สักกี่วันถึงจะเข้าถึง หลวงพ่อท่าน
เข้าสมาธิตรวจดู แล้วตอบว่า “ถ้าบังนั่งวันละชั่วโมง ไม่กี่
เดือนก็ได้” แขกนั้นตอบว่านานเป็นเดือนเชียวหรือ วันรุ่งขึ้น
เขาจะต้องกลับอินเดียแล้ว เอาให้ได้วันนั้นเลยได้ไหม หลวง
พ่อท่านนั่งเข้าที่อีกครู่หนึ่ง แล้วลืมตาขึ้นมาตอบว่า “ได้ แต่มี
ข้อแม้ว่า บังต้องนั่งกับหลวงพ่อตรงนี้ ถ้าหลวงพ่อไม่เลิก บัง
ก็ต้องไม่เลิก ห้ามขยับด้วย” แขกคนนั้นก็รับคำแต่โดยดี
หลวงพ่อจึงบอกให้บังไปล้างหน้าล้างตา เข้าห้องน้ำให้
เรียบร้อยแล้วสอนให้นั่งสมาธิ ท่านยังย้ำอีกว่า “ถ้าพ่อไม่ลุก
เอ็งห้ามขยับนะ เพราะธาตุของเอ็งยังต้องบ่มอีกระยะหนึ่ง
๕๖