การพึ่งพาและอาศัยในชีวิตมนุษย์ พระมงคลเทพมุนี มหาปูชนียาจารย์ หน้า 160
หน้าที่ 160 / 170

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้พูดถึงความสำคัญของการอาศัยทั้งกายมนุษย์และธรรมเป็นที่พึ่งในชีวิต โดยชี้ให้เห็นว่ากายมนุษย์เป็นเหมือนเกาะที่ช่วยให้เราอยู่รอด และว่าสิ่งที่สำคัญกว่าคือดวงธรรมที่เป็นที่เกาะของชีวิต หากไม่มีสิ่งเหล่านี้ เราก็แทบจะอยู่ไม่ได้ นอกจากนี้ยังมีการพูดถึงการเคลื่อนตัวไปสู่กายละเอียดและกายทิพย์ที่ต้องอาศัยการเป็นมนุษย์เพื่อเกิดขึ้นได้ในที่สุด

หัวข้อประเด็น

-ความสำคัญของกายมนุษย์
-ธรรมเป็นที่พึ่ง
-การมีชีวิต
-การเกิดกายมนุษย์ละเอียด
-กายทิพย์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เมื่อพบเข้าแล้วก็ดีใจจะได้พึ่งได้อาศัยเกาะนั้น จะพึ่งจะอาศัย สิ่งอื่นไม่ได้จำต้องอาศัยต้องพึ่งเกาะนั้น เพราะมันยังพอมี ผลไม้ที่พอจะยังอัตภาพให้เป็นอยู่ได้ เกาะจึงเป็นที่พึ่งอย่าง นั้น บัดนี้เราท่านทั้งหลายก็ได้อาศัยกายมนุษย์ ก็พึ่งอาศัย กายมนุษย์นี้อยู่ เวลานี้เราได้อาศัยกายมนุษย์อยู่จริงๆ ฟัง กายมนุษย์อยู่จริงๆ ถ้าว่าไม่อาศัยกายมนุษย์อยู่จริงละก็ ลอง ทิ้งดูสักทีซิ มนุษย์ก็ไม่มีไม่เห็น ที่เรียกว่าตายนั่นแหละ เมื่อ ปรากฏอย่างนี้ กายของมนุษย์จึงเป็นเกาะจริงๆ ธรรมก็เป็นที่พึ่งเป็นเกาะ เป็นที่พึ่งเป็นเกาะอย่างไร? ธรรมเป็นเกาะ เพราะถ้าไม่ได้ธรรมดวงนี้แล้ว กายมนุษย์จะ ได้อาศัยอะไร กายมนุษย์เมื่อไม่มีที่อาศัยที่เกาะ กายมนุษย์ก็ ต้องหายสูญไป เพราะไม่มีที่จะอาศัยจะพึ่ง กายมนุษย์อาศัย ดวงธรรมดวงนั้น อยู่ในกลางธรรมดวงนั้น กายมนุษย์อาศัย ธรรมดวงนั้นเป็นที่เกาะ รวมความว่ากายมนุษย์อาศัยดวง ธรรมเป็นที่พึ่งและเป็นที่เกาะ ครั้นเข้าถึงกายมนุษย์ละเอียด อีกชั้นหนึ่ง กายมนุษย์ละเอียดก็ต้องมีกายของตัวเองเป็นเกาะ มีกายของตัวเองเป็นที่พึ่ง แล้วยังต้องอาศัยกายมนุษย์เป็น ทางให้เกิดกายมนุษย์ละเอียดด้วย เพราะถ้าไม่มีกายมนุษย์ แล้ว กายมนุษย์ละเอียดก็มีก็เกิดไม่ได้ ครั้นเข้าถึงกายทิพย์ กายทิพย์นั้นก็ต้องมีดวงธรรมเป็นที่พึ่งที่เป็นเกาะของกายทิพย์ และก็จำเป็นต้องมีกายมนุษย์ละเอียดเป็นที่พึ่งเป็นที่เกาะของ ๑๖๐
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More