การนั่งสมาธิเจริญภาวนาและการเข้าถึงธรรมกาย พระมงคลเทพมุนี มหาปูชนียาจารย์ หน้า 30
หน้าที่ 30 / 170

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงการนั่งสมาธิเจริญภาวนาและประสบการณ์ในการค้นพบธรรมกาย โดยเน้นไปที่ความสำคัญของการรวมจิตใจและค้นหาความหมายของชีวิต เมื่อผู้ปฏิบัติสมาธิเข้าถึงจุดสูงสุดของปัญญาเขาได้สัมผัสถึงความสงบและความสว่างภายในที่ถูกขยายใหญ่ขึ้น จนสะท้อนให้เห็นถึงความจริงและวัดที่ปรากฏในมโนภาพ ต่อจากนั้นเป็นการทบทวนเมื่อเข้าถึงพระธรรมกาย ซึ่งต้องใช้ความพยายามและความตั้งใจในการศึกษาและปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง

หัวข้อประเด็น

-การนั่งสมาธิ
-ทำความรู้จักธรรมกาย
-การเจริญภาวนา
-มัชฌิมาปฏิปทา
-การปฏิบัติธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

นั่งสมาธิเจริญภาวนาในครั้งนี้แล้ว ยังไม่บรรลุธรรมที่พระ สัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบรรลุ ก็จะขอถวายชีวิตเป็นพุทธบูชา โดยไม่ยอมลุกขึ้นเป็นอันขาด ดวงกลมใสบริสุทธิ์หยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกายยังคงอยู่ และยิ่งใสสว่างมากขึ้น ครู่ต่อมาก็ขยายใหญ่ขนาดเท่าดวง อาทิตย์ใสเหมือนกระจก สว่างมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม ขณะที่ยัง คงนิ่งอยู่นั้น มีเสียงผุดขึ้นมาจากกลางดวงสว่างนั้นว่า “มัช- ฌิมาปฏิปทา” ในขณะนั้นก็เห็นจุดเล็กๆ เรืองแสงสว่างวาบ ขึ้นมาจากกลางดวงนั้นเสมือนเป็นจุดศูนย์กลางของดวงสว่าง ดวงเดิม จากนั้นก็ค่อยๆ ขยายขึ้นจนขนาดเท่ากับดวงเดิม แล้วดวงเดิมก็หายไป “เออ....มันยากอย่างนี้นี่เอง ถึงได้ไม่บรรลุกัน ความ เห็น ความจำ ความคิด ความรู้ ต้องรวมเป็นจุดเดียวกัน เมื่อหยุดแล้วจึงดับ เมื่อดับแล้วจึงเกิด” เมื่อมองเรื่อยไปก็เห็นดวงใหม่ผุดซ้อนขึ้นมาแทนที่ดวง เก่า แต่ใสสว่างมากยิ่งขึ้น จนในที่สุดก็เห็นกายต่างๆ ตาม ลำดับจนกระทั่งถึง “ธรรมกาย” เมื่อท่านเข้าถึงพระธรรมกายแล้ว ท่านยังคงนั่งเจริญ- ภาวนาทบทวนสิ่งที่ท่านเพิ่งค้นพบนั้นต่อไปอีก ครู่ต่อมาท่าน ได้เห็นวัดๆ หนึ่งปรากฏขึ้น จำได้ว่าเป็นวัดบางปลา เมื่อตรวจ ๓๐
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More