การทำวิชชาและธรรมกายในพระพุทธศาสนา : หน้า 77/170

เรื่องค่อนข้างยากต่อการอธิบายและยากต่อการทำความเข้า ใจเช่นกัน เพราะเหตุที่เป็นเรื่องที่ลึกซึ้งละเอียดอ่อน ผู้ที่จะ เข้าใจเรื่องนี้ได้ดีก็คือผู้ที่ได้ธรรมกายแล้วและเคยมีประสบ การณ์ในการทำวิชชามาก่อน ซึ่งในสมัยนั้นผู้ที่ทำวิชชาได้ก็ มีอยู่เป็นจํานวนมากเช่นกัน เท่าที่ประมวลจากเรื่องราวการทําวิชชาในสมัยหลวงพ่อ วัดปากน้ำนั้น พอจะกล่าวเพื่อความเข้าใจในระดับเบื้องต้นนี้ ว่า การทำวิชชานั้นเป็นการทำงานทางจิตชนิดหนึ่งของผู้ที่ได้ ธรรมกายแล้ว โดยที่การทํางานชนิดนี้มีลักษณะของการศึก- ษาและค้นคว้า (ทางจิต) ไปด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงจำเป็นต้อง มีครูผู้เชี่ยวชาญคือหลวงพ่อคอยควบคุมดูแลอยู่ด้วย เทียบ กับในยุคนี้ก็ดูคล้ายๆ กับศาสตราจารย์ผู้เชี่ยวชาญด้านใดด้าน หนึ่ง นำคณะทำงานอยู่ในห้องปฏิบัติการในสาขาวิชาที่ตนเชี่ยว ชาญฉะนั้น สถานที่ที่ใช้ทําวิชชาหรือที่เรียกว่า “โรงงานทําวิชชา” ในสมัยนั้นเป็นกุฏิหลังใหญ่มีเพิ่งออกไปสองข้าง มีแผงกั้นเป็น สองส่วนคือส่วนของพระส่วนหนึ่ง และของแม่ชีส่วนหนึ่ง ทําให้ทั้งสองฝ่ายไม่เห็นหน้าและไม่รู้จักกัน ส่วนการทำงาน นั้น ทั้งสองฝ่ายต่างก็แบ่งเป็น ๒ ผลัด ผลัดแรกเริ่มเข้าที่นั่ง สมาธิตั้งแต่ 5 โมงเย็นถึงเที่ยงคืน ผลัดที่สองเริ่มตั้งแต่เที่ยง