บทสนทนากับหลวงพ่อเกี่ยวกับการบริจาคสร้างกุฎิ : หน้า 73/170

เมื่อทายกประเคนอาหารเรียบร้อยแล้ว มีพ่อค้าตลาดสำเพ็ง ผู้มั่งคั่งคนหนึ่งไปกราบและถามว่า หลวงพ่อขอรับ วันนี้จะมี ผู้บริจาคสร้างกุฎิเพื่อเจริญพระกรรมฐานบ้างไหม ชาวบ้าน ไม่น้อยกว่า ๒๐ คนที่นั่งใกล้ๆ ได้ยินคำถามนั้น คิดว่าคงตั้งใจ ฟังคำตอบหลวงพ่อ ต่างทอดสายตามามองหลวงพ่อเพื่อฟัง คำตอบ เวลานั้นข้าพเจ้าผู้เขียนมีทั้งโกรธผู้ถาม ทั้งหนักใจแทน หลวงพ่อและได้มองดูหน้าผู้ตอบ หลวงพ่อมีดวงหน้ายิ้มแย้ม แจ่มใส หลับตาสัก ๕ นาที ครั้นแล้วตอบทันทีว่า “มี” ผู้ถาม ได้ถามย้ำต่อไปว่ากี่หลัง ตอบว่า ๒-๓ หลัง และย้ำอีกว่าต้อง ได้แน่ เวลานั้นผู้เขียนฉันภัตตาหารไม่มีรส โกรธผู้ถามว่าช่าง ไม่มีอัธยาศัย คำถามเช่นนั้นเท่ากับเอาโคลนมาสาดรดหลวง พ่อ เมื่อต้องการทราบควรถามเฉพาะสองต่อสอง และโกรธ หลวงพ่อว่า ช่างไม่มีปัญญาแก้ปัญหาเฉพาะหน้า คิดว่าทำไม นะหลวงพ่อจึงไม่พูดว่า เวลานี้ยังไม่เป็นโอกาสที่จะพยากรณ์ คำถามนั้น ที่ตอบออกไปว่าจะมีผู้บริจาค ๒-๓ หลังนั้นหมิ่น ต่ออันตรายมากนัก อาจเป็นคำพูดที่ฆ่าตนเองได้ ดาบของตน ฆ่าตนเอง เวลานั้นก็เอาใจช่วยหลวงพ่อขอให้มีผู้บริจาคจริงๆ เถิด เสร็จการฉันของหวานแล้วคำพยากรณ์ของหลวงพ่อก็ยัง ๓๓