ข้อความต้นฉบับในหน้า
หลวงพ่อท่านเป็นผู้ที่รู้คุณค่าของข้าวของทุกอย่าง แม้
แต่ของเล็กๆ น้อยๆ ที่คนทั้งหลายละเลย เวลาท่านเดินไป
ฉันภัตตาหารที่โรงครัว ท่านเห็นข้าวสารตกหล่นอยู่แม้เพียง
เล็กน้อย ท่านจะเรียกเด็กมาเก็บ เนื่องจากผู้มีจิตศรัทธานำ
ข้าวสารบรรทุกเรือมาถวายหลวงพ่อเสมอๆ ท่านเห็นว่าข้าว
สารที่ตกอยู่แต่ละครั้งแม้จะน้อยนิด เมื่อบ่อยครั้งเข้าก็เป็น
จํานวนมากพอที่จะเลี้ยงคนได้หลายคน
แม้แต่เครื่องนุ่งห่ม ท่านก็ประหยัด ทั้งๆ ที่ท่านได้รับ
ถวายไตรจีวรใหม่ๆ อยู่เสมอ แต่ท่านก็มักจะแจกพระภิกษุ
สามเณรหมด ตัวท่านเองใช้แต่ของเก่า พอเก่ามากๆ เข้า
ท่านก็ให้ซ่อมแซมใช้ต่อไป ในสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ ท่าน
สั่งให้แม่ชีเอาอังสะหลายๆ ตัวที่ไม่ค่อยได้ใช้มาเย็บต่อกัน
เป็นจีวร แต่เนื่องจากอังสะแต่ละตัวมีสีไม่เหมือนกัน ดังนั้น
จีวรผืนนั้นของท่านจึงมีหลายหลากสี ทั้งเหลืองเข้ม เหลืองแก่
สีกลัก ท่านเอาไปแจกพระเณรองค์อื่นๆ ก็ไม่มีใครรับ ท่าน
เลยใช้เอง เวลาเดินไปฉันภัตตาหารท่านก็ครองจีวรผืนนี้ไป
ในขณะที่พระลูกวัดมีจีวรใหม่ๆ ต่อมามีศิษย์ผู้หนึ่งทนดูไม่ได้
เลยขอจีวรผืนนี้จากท่าน บอกว่าจะนำไปบูชา
หลวงพ่อท่านเป็นผู้เลิศด้วยกตัญญูกตเวทิตา ใครที่เคย
อนุเคราะห์ท่านมาก่อนท่านไม่เคยลืมบุญคุณ
พยายามหา
๑๒๑