ข้อความต้นฉบับในหน้า
เพียงทางเท้าแคบๆ แต่หลวงพ่อท่านได้สั่งให้ตัดถนนผ่านมี
ความกว้างขนาดรถยนต์แล่นได้ ในสมัยนั้นถนนสายนี้จึงเป็น
ถนนที่ใหญ่ที่สุดในวัด ทำให้ผู้คนพากันประหลาดใจว่า ทำไม
หลวงพ่อจึงให้ตัดถนนใหญ่โตเช่นนั้น หลวงพ่อท่านตอบว่า
ต่อไปรถยนต์จะเข้าถึงวัด มีหลายคนที่ไม่เชื่อคำพูดของหลวงพ่อ
เพราะยังไม่เห็นวี่แววว่าจะเป็นไปได้ บางคนถึงกับพูดว่าอีก
ร้อยปีรถยนต์ก็ยังเข้าไม่ถึงวัด
แต่แล้วหลังจากที่หลวงพ่อ
มรณภาพได้ ๒ ปี
รถยนต์ก็แล่นเข้าจอดถึงในวัดได้ตามที่
หลวงพ่อพยากรณ์ไว้
อีกรายหนึ่งเป็นเรื่องของพลตรีโสภณ กะราลัย ผู้เป็น
ศิษย์หลวงพ่อวัดปากน้ำามานานหลายปี คือท่านได้เข้าวัดมา
ตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๔๘๐ ในสมัยที่มียศเป็นร้อยโท และเมื่อสมรส
กับคุณประทุมแล้วก็ได้พาภรรยามาเป็นศิษย์ของหลวงพ่อด้วย
เมื่อลูกคนแรกของท่านอายุได้ประมาณ 4 เดือน หลวงพ่อได้
ให้คนมาบอกที่บ้านพักในกรมทหารว่า ให้ระวังลูกจะเจ็บหนัก
คุณประทุมฟังแล้วก็นึกสงสัยว่าลูกจะเจ็บเป็นอะไรมากน้อย
แค่ไหน ในเมื่อขณะนั้นลูกยังแข็งแรงดี ไม่มีทีท่าว่าจะเจ็บ
ป่วย แต่เมื่อทราบจากหลวงพ่อเช่นนั้นก็พยายามระมัดระวัง
ดูแลลูกอย่างดีที่สุด อยู่ต่อมาอีกสามวันหลังจากหลวงพ่อให้
คนมาเตือน เด็กนั้นก็ป่วยเป็นโรคบิดอย่างแรง จนกระทั่ง
๑๒๙