ความเมตตาของหลวงพ่อ : หน้า 116/170

ทราบว่าผู้นั้นยากจนมาก มีเงินมาเพียงค่าเดินทางเท่านั้น แม้แต่เงินจะซื้ออาหารก็ไม่มี หลวงพ่อท่านจะบอกอย่างเมตตา ว่าให้ไปหาอาหารกินที่โรงครัว และท่านยังถามต่อไปถึงเรื่อง ที่นอนหมอนมุ้งว่ามีมาหรือไม่ ถ้าผู้ใดไม่มีท่านก็จะสั่งให้ ไวยาวัจกรของวัดคือ คุณประยูร สุนทารา จัดหาเครื่องนอน และที่พักให้ด้วย เมื่อหลวงพ่อช่วยรักษาโรคให้หายหรือทุเลา เบาบางพอที่จะเดินทางกลับได้แล้ว ท่านจะสั่งให้ไวยาวัจกร จัดค่าเดินทางกลับให้ด้วย เพราะความเมตตากรุณาของท่าน ทำให้ท่านมีศิษยา นุศิษย์มากมาย ศิษย์เหล่านั้นต่างก็พากันถวายจตุปัจจัยต่างๆ อยู่เสมอ แต่ท่านก็ไม่ได้เก็บไว้แต่เพียงผู้เดียว ท่านนำออก แจกจ่ายแก่พระภิกษุสามเณรทั่วถึงกันโดยไม่เสียดาย ท่าน เก็บไว้แต่ที่จําเป็นต้องใช้เท่านั้น เพราะท่านคิดว่าทุกคนที่อยู่ ในวัดเหมือนเป็นลูกหลานของท่านทุกคน ท่านเป็นห่วงทั้งเรื่อง การกิน การอยู่ การศึกษาเล่าเรียน ความประพฤติ ท่าน ต้องการให้ทุกคนที่มาอยู่กับท่านมีความสะดวกสบาย จะได้มี กำลังศึกษาเล่าเรียนและปฏิบัติธรรมได้เต็มที่เพื่อเป็นที่พึ่งทั้ง ของตนเองและผู้อื่นได้ ทั้งยังช่วยจรรโลงพระพุทธศาสนาด้วย ท่านถือว่าการพัฒนาประเทศชาติ ถ้าวัดสะอาดสวยงามเป็น ที่เจริญตาน่ารื่นรมย์ บุคคลในวัดมีความประพฤติเรียบร้อย ๑๑๖