ข้อความต้นฉบับในหน้า
แล้วขอให้อยู่เป็นสุข” เมื่อใครพูดถึงจำนวนพระเณรวัดปากน้ำ
ว่ามีมากเกินไปท่านจะดีใจ หัวเราะแล้วพูดว่า “เห็นคุณพระ
พุทธศาสนาไหมล่ะ” ท่านไม่กลัวว่าจะเลี้ยงไม่ไหว มีแต่พูดว่า
“ไหวซิน่า”
เมื่อท่านอบรมธรรมปฏิบัติจนแพร่หลายออกไปในสมัย
นั้น คำว่า “ธรรมกาย” เป็นคำที่แปลกหูผู้คนเป็นอันมาก
บางพวกจึงได้ยกเอาคำนี้มากล่าวเสียดสี กล่าวโจมตีด้วยหวัง
จะให้ผู้ที่สนใจศึกษาวิชชาธรรมกาย คลายความศรัทธาลงไป
ผู้ที่ไม่รู้ไม่ได้พิจารณาก็เหมาเอาว่าหลวงพ่อวัดปากน้ำบัญญัติ
ขึ้นใช้เอง บ้างก็ว่าท่านอวดอุตริมนุสสธรรม บางคนถึงกับ
กล่าวว่าใครอยากเป็นอสุรกายก็ให้ไปเรียนธรรมกายที่วัด
ปากน้ำ ข้อวิพากษ์วิจารณ์เหล่านั้นหลวงพ่อท่านยิ้มรับ และ
กล่าวว่า “น่าสงสาร พูดไปอย่างไร้ภูมิ ไม่มีที่มาเขาจะบัญญัติ
ขึ้นได้อย่างไร เป็นถ้อยคำของคนเซอะ” หลวงพ่อท่านไม่ครั่น
คร้ามต่ออุปสรรคใดๆ ท่านถือคติว่า “ดอกไม้ที่หอมไม่ต้อง
เอานํ้าหอมมาพรมก็หอมเอง ใครจะห้ามไม่ได้ ซากศพไม่ต้อง
เอาของเหม็นมาละเลงใส่ซากศพก็ต้องแสดงกลิ่นศพให้ปรากฏ
ปิดกันไม่ได้”
คราวหนึ่งท่านพูดกับสมเด็จพระวันรัต วัดพระเชตุพนฯ
เกี่ยวกับการถูกโจมตีเรื่องธรรมกายว่า “คนเช่นเราใช่จะไร้
୩୯