การศึกษาและการปฏิบัติธรรมของพระภิกษุ : หน้า 22/170

หลังจากอุปสมบทแล้ว วันรุ่งขึ้นท่านได้เรียนวิปัสสนา ธุระ โดยมีพระอาจารย์โหน่ง ผู้เคร่งครัดในธรรมปฏิบัติเป็น พระอาจารย์ ท่านได้ศึกษาทั้งปริยัติปฏิบัติที่วัดสองพี่น้อง ตลอดพรรษา ในด้านปริยัตินั้นท่านสามารถท่องบทสวดมนต์ ต่างๆ ได้มาก ครั้งหนึ่งท่านสงสัยว่า “อวิชชาปจฺจยา” แปล ว่าอะไร เมื่อสอบถามพระพี่ชายซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกันบวช มาได้ ๓ พรรษาท่านก็แปลไม่ได้ ถามพระอาจารย์อีกรูปหนึ่ง ท่านก็แปลไม่ได้เช่นกันและยังบอกอีกด้วยว่า “เขาไม่แปลกัน หรอกคุณ อยากจะรู้ต้องไปเรียนที่บางกอก” ท่านจึงตั้งใจว่า จะต้องไปเรียนที่กรุงเทพฯ ท่านย้ายจากวัดสองพี่น้องมาจำพรรษา ณ วัดพระเชตุ พนฯ เพื่อเรียนภาษาบาลี ท่านเล่าว่า ท่านเคยชอบศึกษาทุก อย่างที่เป็นที่นิยมกันในสมัยนั้น เช่น โหราศาสตร์ เล่นแร่ แปรธาตุ หุงปรอท และได้ทดลองทำดูทุกอย่าง ท่านไม่เคย ตาหนิวิชาของใคร ต่อมาท่านก็เลิกจากสิ่งเหล่านั้นเด็ดขาด คงถือการปฏิบัติธรรมเพียงอย่างเดียว ในขณะที่จำพรรษาที่วัดพระเชตุพนฯ นั้น ท่านได้ให้ โยมน้องชายคนเล็กที่ชื่อ สำรวย มาอยู่ปฏิบัติธรรมและเรียน หนังสือด้วย จนพรรษาที่ ๔ ท่านได้ไปพักรักษาตัวเพราะโรค ใข้ทรพิษที่วัดชัยพฤกษ์มาลา พร้อมกับนายสำรวย วันหนึ่ง ๒๒