การรักษาและการตัดสินใจในภาวะวิกฤต : หน้า 130/170

หมอไม่รับรองว่าจะรอดชีวิตหรือไม่ แต่ก็พยายามรักษาอย่าง เต็มที่ พลตรีโสภณรีบมาถวายใบแจ้งอาการของโรคนั้นแก่ หลวงพ่อ หลวงพ่อท่านรับใบอาการโรคแล้วส่งให้ศิษย์ที่ท่า วิชชาช่วยกันแก้โรค ท่านบอกว่า “มันจะเอาไป เราต้องต่อสู้ กันหน่อย จะแก้ไขให้” ครั้งที่สอง พลตรีโสภณไปถวายใบ แจ้งอาการอีกครั้งหนึ่ง หลวงพ่อท่านรับใบแจ้งอาการโรคนั้น ไปดู แล้วบอกว่า ปลอดภัยแล้ว หลังจากนั้นลูกของพลตรี โสภณก็มีอาการดีขึ้นเรื่อยๆ และหายเป็นปกติ ต่อมาเมื่อคุณประทุมตั้งครรภ์ครั้งที่สอง เธอมีอาการ แพ้อย่างมาก รับประทานอาหารและลุกขึ้นไม่ได้เลย ต้องเข้า โรงพยาบาลเกือบเดือน แพทย์ที่ทำการรักษาแนะนำให้เอา เด็กออก มิฉะนั้นแม่จะเป็นอันตรายถึงชีวิต แพทย์ได้นำแบบ ฟอร์มมาให้พลตรีโสภณลงชื่อยินยอมให้เอาเด็กออก แต่พล ตรีโสภณยังไม่ยอมลงชื่อ เพราะต้องการจะมาปรึกษาหลวง พ่อก่อน พลตรีโสภณเรียนให้หลวงพ่อทราบว่าไม่อยากฆ่าลูก แต่ถ้าไม่ฆ่าลูกก็เหมือนฆ่าแม่ ถ้าไม่ฆ่าแม่ก็ต้องฆ่าลูก หลวง พ่อบอกว่าไม่ต้องฆ่าใครหรอก เอาไว้ทั้ง ๒ คนนั่นแหละ พลตรีโสภณได้พยายามหลบหน้านายแพทย์ โดยไม่ไปที่โรง พยาบาลอีกเพราะทราบดีว่าจะต้องถูกทวงถามถึงการตัดสินใจ วันต่อมานายแพทย์ได้สั่งฉีดยา และจ่ายยาให้คุณประทุมรับ- ๑๓๐