ความหมายของธรรมกายและพรหมกายในพระพุทธศาสนา : หน้า 42/170

ตถาคตสฺส เหตุ วาเสฏฐ อธิวจน์ ธมฺมกาโย อิติปิ พรหมกาโย อิติปิ ธมฺมภูโต อิติปิ พฺรหฺมภูโต อิติปิฯ (ดูก่อน วาเสฏฐะ คำว่าธรรมกายก็ดี พรหมกายก็ดี ธรรมภูติก็ดี พรหมภูตก็ดี นี้แหละเป็นชื่อของเราตถาคต) ครั้งที่ ๒ อยู่ในขุททกนิกาย อปทาน ความว่า ธมฺมกายญา ที่เป็นต์ เกวล์ รัตนากร วิโกเปต น สกฺโกนฺติ โก ทิสวา นปปสีทติฯ (ชนทั้งหลายไม่สามารถกำจัดพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระ องค์ใด ผู้ทรงแสดงธรรมกายและผู้เป็นบ่อเกิดแห่งพระรัตน ตรัยอย่างเดียวได้ ใครเล่าเห็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์ นั้นแล้วจะไม่เลื่อมใส) ครั้งที่ ๓ อยู่ในขุททกนิกาย อปทาน มีความว่า ภวนฺติ ปจฺเจกชินา สยมภู มหนฺต ธมฺมา พหุธมฺมกายา (พระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลาย ผู้สยมภู เป็นผู้มีธรรมใหญ่ มี ธรรมกายมาก) ครั้งที่ ๔ อยู่ในขุททกนิกาย อปทาน เช่นเดียวกัน สํวทฺธิโตย์ สุคต รูปกาโย มยา ตว อานนฺทิโย ธมฺมกาโย ๔๒