วิชชาธรรมกาย: การปฏิบัติสัทธรรมในพระพุทธศาสนา : หน้า 62/170

เป็นบุตรีของหลวงประดิษฐ์ไพเราะ (ศร ศิลปบรรเลง) ได้ พิมพ์เผยแพร่อยู่ในหนังสือนวกะอนุสรณ์ พ.ศ. ๒๔๙๗ วัด ปากน้ำภาษีเจริญ ดังข้อความที่คัดมาบางตอนนี้ว่า “วิชชาธรรมกายนี้เป็นวิชชาที่สูงและลึกซึ้งมาก ยากที่ จะหยิบยกยื่นให้กันได้ เพราะเป็นวิชชาปฏิบัติกิจในพระพุทธ ศาสนา คนที่จะเรียนให้รู้ธรรมะของพระพุทธเจ้าได้ ต้อง เรียนทั้งทางทฤษฎีและปฏิบัติ ซึ่งเรียกว่าปริยัติสัทธรรม ๑ และปฏิบัติสัทธรรม ๑ ในที่นี้จะพูดถึงทางปฏิบัติสัทธรรมหรือ วิปัสสนากรรมฐานชั้นสูง คนที่ปฏิบัติกิจทางวิปัสสนาสำเร็จ ถึงจุดหมายแล้วจะได้ทิพย์ญาณ สามารถรู้เห็นสิ่งต่างๆ ทั้ง ในและนอกภพได้ ตลอดจนคนที่ตายแล้วไปอยู่ที่ไหนก็ทราบ และทำการติดต่อด้วยได้ วิชชานี้เป็นของจริงในพระพุทธ ศาสนา จะพิสูจน์ได้เฉพาะตัวผู้ซึ่งประพฤติตนตามธรรมะ ปฏิบัติของพระพุทธเจ้าเท่านั้น..... สำหรับตัวข้าพเจ้าเองได้เคยไปศึกษาธรรมะประเภท ๒ คือปฏิบัติสัทธรรมนี้ จากท่านเจ้าคุณหลวงพ่อพระภาวนา โกศลเถร (หลวงพ่อวัดปากน้ำ) เมื่อประมาณ ๑๐ กว่าปีมา แล้วตั้งแต่สมัยท่านยังดำรงตำแหน่งพระครูสมณธรรมสมา ทานอยู่ แต่การปฏิบัติครั้งนั้นไม่ได้ผล เนื่องจากข้าพเจ้ามี ภารกิจอย่างอื่นที่ต้องทำอยู่มาก จึงมีใคร่มีเวลาปฏิบัติกิจทาง ๖๒