ข้อความต้นฉบับในหน้า
หลวงพ่อท่านสนับสนุนทั้งด้านปริยัติและปฏิบัติ ใครไม่
ศึกษาไม่ปฏิบัติก็ให้ทำหน้าที่บริหารงานในวัดโดยไม่ให้อยู่เปล่า
ในด้านปริยัตินั้น เมื่อมีผู้มาศึกษามากขึ้นในที่สุดก็ได้รับการ
ยกฐานะให้เป็นสำนักเรียนโดยตรง และสำนักเรียนของวัด
ปากน้ำนี้ ก็เจริญรุ่งเรืองขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เพราะท่านคอย
ส่งเสริมและเอาใจใส่ในเรื่องการศึกษาของพระเณรอยู่เสมอ
พระเณรที่สอบผ่านบาลีชั้นใดก็ตาม ท่านจะกล่าวชมเชยทั้ง
ต่อหน้าและลับหลัง ทั้งยังจัดหารางวัลให้เป็นกําลังใจอีกด้วย
ท่านกล่าวอยู่เสมอว่า “การศึกษานั้นเปลี่ยนชีวิตผู้ศึกษาให้สูง
กว่าพื้นเดิม คนที่มีการศึกษาจะได้อะไรดีกว่า ประณีตกว่า
ผู้อื่น คนมีวิชาเท่ากับได้สมบัติจักรพรรดิ ใช้ไม่หมด”
งานเริ่มดำเนินไปได้ด้วยดี หลวงพ่อท่านได้มอบหมายให้ศิษย์
ที่เป็นเปรียญดำเนินการต่อไป ส่วนท่านเองนั้นมุ่งมั่นไปใน
การเจริญภาวนา
เมอ
การเจริญภาวนาและอบรมธรรมปฏิบัตินั้นเป็นงานใหญ่
ในชีวิตของท่าน เมื่อท่านเปิดสอนเจริญภาวนาที่วัดปากน้ำ
ตั้งแต่ต้นนั้น มีผู้สนใจเข้าศึกษาปฏิบัติธรรมกับท่านเป็นจำนวน
มากทั้งบรรพชิตและคฤหัสถ์ ยิ่งมีผู้ปฏิบัติธรรมมากขึ้นเท่าไร
ท่านยิ่งปลื้มใจ ท่านได้ปฏิญาณในพระอุโบสถเมื่อครั้งแรก
ที่มาปกครองวัดปากน้ำว่า “บรรพชิตที่ยังไม่มาขอให้มา ที่มา
๓๘