ข้อความต้นฉบับในหน้า
เรื่องที่สองเป็นเรื่องที่คุณตรีธา เนียมขำ ได้เล่าไว้ใน
หนังสือ “ตรีธาเล่าเรื่องหลวงพ่อและวัดปากนํ้า” มีใจความว่า
คุณโชติ วนิกเกียรติ บุตรคุณพระสุธรรมวินิจฉัย ในวันเวียน
เทียนวันหนึ่งหลังจากที่หลวงพ่อแสดงพระธรรมเทศนาเสร็จ
และลงจากธรรมาสน์มานั่งพักบนอาสนะสงฆ์ คุณโชติได้เข้า
มากราบเรียนหลวงพ่อว่า “หลวงพ่อครับ ผมขอกราบเท้า
หลวงพ่อ” หลวงพ่อท่านตอบว่า “กราบตรงนี้ก็ได้” พร้อมกับ
ชี้มือมาข้างหน้าคุณโชติก็ยังยืนยันอีกว่า “ผมขอกราบเท้า
หลวงพ่อครับ หลวงพ่อกรุณาเหยียดเท้ามาให้กระผมกราบ
เถิดครับ” ในที่สุดหลวงพ่อท่านก็ทนการรบเร้าอ้อนวอนไม่ได้
จึงเหยียดเท้ามาให้คุณโชติกราบ คุณโชติกราบเรียนหลวงพ่อ
ต่อไปว่าพี่สาวของเขานั้นมีความศรัทธาเลื่อมใสในองค์หลวงพ่อ
เป็นอย่างยิ่ง (พี่สาวคุณโชติชื่อชัช วนิกเกียรติ เคยเป็นโรค
ผิวหนังแล้วไม่มีหมอคนใดรักษาให้หายได้ แต่หลวงพ่อสามารถ
รักษาจนหายได้ และตัวคุณชัชก็ได้ธรรมกายด้วย)
ทุกวันอาทิตย์ คุณชัชจะต้องมาทำบุญเลี้ยงพระที่วัด
ปากน้ำ คุณโชติเคยคัดค้านพี่สาวว่า วัดใกล้ๆ บ้านก็มีทำไม
ไม่ไปทำบุญ ทำไมจะต้องไปทำบุญที่วัดปากน้ำด้วย หรือเป็น
เพราะไปติดใจพระรูปใดรูปหนึ่งที่วัดปากน้ำเข้า หรือว่าไปถูก
หลวงพ่อหลอกลวงให้หลงใหล เขาเล่าว่าตนเองนั้นติเตียน