ศาลาธรรมบท ภาค ๑-๘ : หน้า 12/80

ศาลาธรรมบท ภาค ๑-๘ (๑๒) ๓. เรื่องพระติสสเถระ [๓] สหสฺสรํสี สตเตโช สุริโย ตนวิโนทโน, ปาโต อุทยนฺเต สุริเย มุทธา เต ผลตุ สตฺตธาติ พระอาทิตย์ มีรัศมีตั้ง มีเดชตั้ง 9,000 ๑๐๐ มีปกติกำจัดความมืด, พอพระอาทิตย์ขึ้นมาในเวลาเช้า ขอศีรษะของท่านจงแตกออก ๗ เสี่ยง กมฺมนฺตา นปปวตฺตนฺติ ชมพูทีปสฺส นารท, เกน โลโก ตโมภูโต? ต เม อกขาหิ ปุจฺฉโตติ ผู้เป็นเจ้านารทะ การงานทั้งหลายของพวกชมพูทวีป ย่อมเป็น ไปไม่ได้, โลกเกิดมีดแล้ว เพราะเหตุอะไร ท่านอันข้าพเจ้าถามแล้ว ได้โปรดบอกเหตุนั้นแก่ข้าพเจ้า อกฺโกจฺฉิ นํ อวธิ นํ อชินิ นํ อหาสิ เม เย จ ต์ อุปนยฺหนฺติ เวร์ เตสํ น สมุมติ อกฺโกจฺฉิ นํ อวธิ นํ อชินิ นํ อหาสิ เม เย จ นํ นูปนยฺหนฺติ เวร์ เตสูปสมมติ. ก็ชนเหล่าใด เข้าไปผูกความโกรธนั้นไว้ว่า “ผู้โน้นได้ด่าเรา ผู้โน้นได้ตีเรา ผู้โน้นได้ชนะเรา ผู้โน้นได้ลักสิ่งของของเราแล้ว เวรของชนเหล่านั้น ย่อมไม่ระงับได้ ส่วนชนเหล่าใดไม่เข้าไปผูกความโกรธนั้นไว้ว่า “ผู้โน้นได้ด่าเรา ผู้โน้นได้ติเรา ผู้โน้นได้ชนะเรา ผู้โน้นได้ลักสิ่งของของเราแล้ว เวรของชนเหล่านั้น ย่อมระงับได้