0 ครั้ง
เนื้อหาบทนี้กล่าวถึงทรัพย์ที่มีความหมายลึกซึ้งในหลักธรรมของศาสนา ได้แก่ศรัทธา ศีล หิริ โอตตัปปะ สุตะ และจาคะ ตลอดจนปัญญา ซึ่งถือเป็นทรัพย์ที่สำคัญในการดำรงชีวิต โดยไม่จำกัดเพศ ทุกคนสามารถเข้าถึงได้ นักปรัชญาได้อธิบายว่าผู้ที่มีทรัพย์เหล่านี้จะไม่ขัดสนในชีวิต ข้อความยังเน้นถึงผลของการทำกรรมที่ไม่ดีและการต้องเผชิญกับผลกรรมซึ่งทำให้ต้องพบกับความทุกข์. ถึงแม้การทำกรรมจะทำให้ก่อให้เกิดผลที่ไม่พึงประสงค์ เช่น น้ำตาและความเสียใจ แต่การมีความดีในใจจะนำไปสู่การเป็นที่รักของสังคมและความสุขในชีวิต.
-ทรัพย์ในจิตใจ
-สำคัญของศรัทธาและศีล
-ผลกรรมในชีวิต
-ปัญญาและความสำเร็จ