คาถาธรรมบท JHMIAO-๘ : หน้า 75/80

คาถาธรรมบท JHMIAO-๘ (๗๕) เนว เทโว น คนฺธพฺโพ น มาโร สห พฺรหฺมุนา ชิต อปชินํ กยิรา ตถารูปสฺส ชนฺตฺโน. ตนนั่นแล บุคคลชนะแล้ว ประเสริฐ, ส่วนหมู่สัตว์นอกนี้ บุคคลชนะ แล้ว ไม่ประเสริฐเลย (เพราะ) เมื่อบุรุษฝึกตนแล้ว ประพฤติสำรวม เป็นนิตย์, เทวดา คนธรรพ์ มาร พร้อมทั้งพรหม พึงทำความชนะของ สัตว์เห็นปานนั้น ให้กลับแพ้ไม่ได้เลย. ๕. เรื่องพราหมณ์ผู้เป็นลุงของพระสารีบุตรเถระ [๔๕] มาเล มาเส สหสฺเสน เอกญฺจ ภาวิตตฺตานํ สา เยว ปูชนา เสยฺโย โย ยเชถ สติ สม์ มุหุตฺตมปิ ปูชเย ยญฺเจ วสฺสสต์ หุต. ผู้ใด พึงบูชาด้วยทรัพย์พันหนึ่งทุก ๆ เดือน สิ้น ๑๐๐ ปี, ส่วนการ บูชานั้นนั่นแล ของผู้ที่พึงบูชาท่านผู้มีตนอบรมแล้วคนเดียวแม้ครู่หนึ่ง ประเสริฐกว่าการบูชาของผู้นั้น, การบูชา สิ้น 900 ปี จะประเสริฐ อะไรเล่า? 5. เรื่องพราหมณ์ผู้เป็นหลานของพระสารีบุตรเถระ [๔๖] โย จ วสฺสสต์ ชนฺตุ เอกญฺจ ภาวิตตฺตานํ สา เยว ปูชนา เสยฺโย อคฺคี ปริจเร วเน มุหุตฺตมปิ ปูชเย ยญฺเจ วสฺสสต์ หุต