ศาลาธรรมบท ภาค ๑-๘ : หน้า 16/80

ศาลาธรรมบท ภาค ๑-๘ ธมฺโม ทเว รกฺขติ ธมฺมจารี (๑๖) ธมฺโม สุจิณฺโณ สุขมาวหาติ เอสานิส์โส ธมฺเม สุจิณฺโณ น ทุคคติ คฉติ ธมฺมจารีติ ธรรมแล ย่อมรักษาผู้มีปกติประพฤติธรรม ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว ย่อมนำสุขมาให้ นี้เป็นอานิสงส์ในธรรมที่เขาประพฤติดี ผู้ประพฤติ ธรรมเป็นปกติ ย่อมไม่ไปสู่ทุคติ อสาเร สารมติโน เต สาร์ นาธิคจฺฉนฺติ สาเร จาสารทสฺสิโน มิจฉาสงฺกปฺปโคจรา. สารญฺจ สารโต ญตวา อสารญจ อสารโต สมมาส กปปโคจรา เต สาร์ อธิคจฺฉนฺติ ชนเหล่าใด มีปกติรู้ในสิ่งที่ไม่เป็นสาระว่าเป็นสาระ และเห็นในสิ่ง อันเป็นสาระว่า ไม่เป็นสาระ ชนเหล่านั้น มีความดำริผิดเป็นโคจร ย่อมไม่ประสพสิ่งอันเป็นสาระ ชนเหล่าใด รู้สิ่งเป็นสาระโดยความเป็นสาระ และสิ่งไม่เป็น สาระโดยความไม่เป็นสาระ ชนเหล่านั้น มีความดำริชอบเป็นโคจร ย่อมประสพสิ่งเป็นสาระ ๔. เรื่องพระนันทเถระ [] ยสฺส ติณโณ กามปงโก มททิโต กามกฏโก โมหกฺขยมนุปฺปตฺโต สุขทุกฺเข น เวธตีติ เปือกตมคือกามอันผู้ใดข้ามได้แล้ว, หนามคือกามอันผู้ใดย่ำยีได้แล้ว ผู้นั้น บรรลุความสิ้นไปแห่งโมหะ ย่อมไม่หวั่นไหวในเพราะสุขและทุกข์