คาถาธรรมบท JHMIAO-๘ : หน้า 53/80

คาถาธรรมบท JHMIAO-๘ จรญฺเจ นาธิคจฺเฉยฺย (๕๓) เสยฺย์ สทิสมตฺตโน เอกจริย์ ทฬห์ กยิรา นตฺถิ พาเล สหายตา ถ้าบุคคลเมื่อเที่ยวไป ไม่พึงประสบสหายผู้ประเสริฐกว่า ผู้เช่นกับ (ด้วยคุณ) ของตนไซร้, พึงทำการเที่ยวไปคนเดียวให้มั่น, เพราะว่า คุณเครื่องเป็นสหาย ย่อมไม่มีในเพราะคนพาล ๓. เรื่องอานนทเศรษฐี [๔๗] อญฺชนานํ ขย์ ทิสวา อุปจิกานญฺจ อาจย์ มธูนญฺจ สมาหาร ปณฺฑิโต ฆรมาวเสติ บุคคลผู้ฉลาด จึงเห็นความสิ้นแห่งยาสำหรับหยอด (ตา) ความ ก่อขึ้นแห่งตัวปลวกทั้งหลาย และการประมวลมาแห่งตัวผึ้งทั้งหลาย พึงอยู่ครองเรือน. ปุตตา มตฺถิ ธนมต อิติ พาโล วิหญฺญติ อตฺตา หิ อตฺตโน นตฺถิ กุโต ปุตฺตา กุโต ธนํ. คนพาล ย่อมเดือดร้อนว่า “บุตรทั้งหลายของเรามีอยู่, ทรัพย์ (ของเรามีอยู่ ตนแล ย่อมไม่มีแก่ตน, บุตรทั้งหลายจักมีแต่ที่ไหน? ทรัพย์จักมีแต่ที่ไหน? ๔. เรื่องโจรผู้ทำลายปม [๔๔] โย พาโล มญฺญตี พาลุย์ ปณฺฑิโต วาปี เตน โส พาโล จ ปณฺฑิตมานี ส เว พาโลติ วุจฺจติ.