คาถาธรรมบท JIAO-2 : หน้า 24/80

คาถาธรรมบท JIAO-2 (๒๔) โย ทณฺเฑน อทณฺเฑสุ ทสนุนมญฺญตร์ ฐาน เวทนํ ผรุส์ ชานี ๒. อัปปมาทวรรควรรณนา ๑. เรื่องพระนางสามาวดี [๑๕] อปปทฏฺเสสุ ทุสสติ, ขิปฺปเมว นิคจฺฉติ: สรีรสฺส ว เภทน์ ครุวํ วาปิ อาพาธ์ จิตตกุเบบัว ปาปุเณ ราชโต วา อุปสดุค่ อพ กุชา ว ทารุณ ปริกฺขยำว ญาตีนํ โภคานํว ปภงฺคุณ์ อถ วาสุส อคารานิ อคฺคิ ฑหติ ปาวโก กายสฺส เทา ทุกฺปญฺโญ นิรย์ โส อุปปชฺชตีติ ผู้ประทุษร้ายในท่านผู้ไม่ประทุษร้าย หาอาชญามิได้ ด้วยอาชญา ย่อมพลันถึงฐานะ ๑๐ อย่างใดอย่างหนึ่งทีเดียว คือ พึงถึงเวทนาอัน หยาบ, ความเสื่อม, ความแตกแห่งสรีระ, ความเจ็บไข้อย่างหนัก,