คาถาธรรมบท ภาค ๑-๘ : หน้า 36/80

คาถาธรรมบท ภาค ๑-๘ (๓๖) ๕. เรื่องพระจิตตหัตถเถระ [๒๔] อนวฏฐิตจิตฺตสุส สทฺธมฺนํ อวิชานโต ปริปุลวปสาทสฺส ปญฺญา น ปริปูรติ อนวสฺสุตจิตฺตสฺส อนนุวาทตเจตโส ปุญญปาปปทีนสุส นตฺถิ ชาครโต ภย์. ปัญญาย่อมไม่บริบูรณ์ แก่ผู้มีจิตไม่มั่นคง ไม่รู้แจ้งซึ่งพระสัทธรรม มีความเลื่อมใสอันเลื่อนลอย, ภัย (ความกลัว) ย่อมไม่มีแก่ผู้มีจิตอัน ราคะไม่ซึมซาบ มีใจไม่ถูกโทสะตามกระทบ ละบุญและบาปได้ ตื่นอยู่ น นํ ชินํ สาธุ ชิต, ย์ ชินํ อวชียติ; ชิต, ย์ ชิต นาวชียตีติ. ต๋ โข ชิต สาธุ ความชนะใด กลับแพ้ได้ ความชนะนั้นมิใช่ ความชนะที่ดี (ส่วน) ความชนะใด ไม่กลับแพ้ ความชนะนั้นแลเป็นความชนะที่ดี 5. เรื่องภิกษุผู้ปรารภวิปัสสนา [๒๔] กรณียมตุถกุสเลน, สกฺโก อุชู จ สุทชู จ ยนต์ สนฺนํ ปท์ อภิสเมจจ สุวโจ จสส มุท อันติมานิติ ผู้รู้สันตบท (บทอันสงบ) พึงกระทำสิกขา ๓ หมวดใด, ผู้ฉลาดใน ประโยชน์ ควรกระทำสิกขา ๓ หมวดนั้น ผู้ฉลาดในประโยชน์ จึง เป็นผู้องอาจ เป็นผู้ตรง เป็นผู้ซื่อตรง เป็นผู้อ่อนโยน เป็นผู้ไม่ทะนงตัว