การฝึกจิตเพื่อสุขภาวะ : หน้า 35/80

คาถาธรรมบท JHMIAO-๘ (๓๕) ๒. เรื่องภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง [๒๕] ทุนนิคฺคหสฺส ลหุโน ยตฺถ กามนิปาติโน จิตฺตสฺส ทมโถ สาธุ จิตต์ ทนฺนํ สุขาวห์. การฝึกจิตอันข่มได้ยาก เป็นธรรมชาติเร็ว มักตกไปในอารมณ์ตาม ความใคร่ เป็นการดี (เพราะว่า) จิตที่ฝึกแล้ว ย่อมเป็นเหตุนำสุขมาให้ ๓. เรื่องอุกกัณฐิตภิกษุ [๒๖] สุทฺทฺทส์ สุนิปุณฺ จิตต์ รกฺเขถ เมธาวี ยตฺถ กามนิปาตินํ จิตต์ คุตต์ สุขาวห์. ผู้มีปัญญา พึงรักษาจิต ที่เห็นได้แสนยาก ละเอียดยิ่งนัก มัก ตกไปในอารมณ์ตามความใคร่, (เพราะว่า) จิตที่คุ้มครองไว้ได้ เป็น เหตุน่าสุขมาให้ ๔. เรื่องพระภาคิไนยสังฆรักขิตเถระ [๒๗] ทูรงฺคลํ เอกจร อสรีร์ คุทาสย์ เย จิตติ สญฺญเมสสนฺติ โมกฺขนฺติ มารพนธนา ชนเหล่าใด จักสำรวมจิต อันไปในที่ไกลเที่ยวไปดวงเดียว ไม่มีสรีระ มีถ้ำเป็นที่อาศัย ชนเหล่านั้น จะพ้นจากเครื่องผูกแห่งมาร