คาถาธรรมบท ภาค ๑-๔: การเข้าใจในธรรม คาถาธรรมบท ภาค ๑-๔ หน้า 67
หน้าที่ 67 / 80

สรุปเนื้อหา

บทคาถาธรรมบทนี้พูดถึงการที่มนุษย์สองกลุ่มมีแนวทางการดำเนินชีวิตที่แตกต่างกัน โดยมีการเน้นถึงผู้ที่สามารถปล่อยวางจากกามและพัฒนาจิตใจให้ผ่องใส คนเหล่านี้เรียกว่า พระขีณาสพที่ได้บรรลุศาสตร์ธรรมที่แท้จริง การปฏิบัติตามธรรมจะนำไปสู่การพ้นจากวังวนของมาร ชีวิตที่ปราศจากการยึดมั่นก็จะทำให้เข้าถึงสภาวะนิพพานตามหลักธรรม นอกจากนี้ยังมีการเสนอว่าบัณฑิตควรที่จะปฏิบัติตนให้ถูกต้องและฝึกอบรมจิตใจของตนให้ดีขึ้นในที่ที่ยากต่อการอาศัย

หัวข้อประเด็น

-ธรรมชาติของมิมายากับความยินดี
-การปฏิบัติตนของพระขีณาสพ
-ความสำคัญของการละกาม
-การอบรมจิตใจ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

คาถาธรรมบท ภาค ๑-๔ (๖๗) บรรดามนุษย์ ชนผู้ถึงฝั่งมีจำนวนน้อย, ฝ่ายประชานอกนี้เลาะไป ตามตลิ่งอย่างเดียว, ก็ชนเหล่าใดแล ประพฤติสมควรแก่ธรรมในธรรม ที่เรากล่าวชอบแล้ว, ชนเหล่านั้นล่วงบ่วงมารที่ข้ามได้ยากอย่างเอกแล้ว จักถึงฝั่ง. ๑๑. เรื่องภิกษุอาคันตุกะ [๗๐] ตตราภิรติมิจฺเฉยฺย สุกฺวํ ภาเวถ ปณฺฑิโต วิเวเก ยตฺถ ทูรม์ หิตวา กาเม อกิญฺจโน กณห์ ธมฺม วิปฺปหาย โอกา อโนกมาดมุม ปริโยทเปยย อตฺตานํ จิตตเกุลเสหิ ปณฺฑิโต เยสํ สมโพธิยงเคสุ สมฺมา จิตฺต์ สุภาวิต อาทานปฏินิสสคฺเค อนุปาทาย เย รตา ขีณาสวา ชุติมนฺโต เต โลเก ปรินิพฺพุตา. บัณฑิตละธรรมดำแล้ว ออกจากอาลัย อาศัยธรรมอันหาอาลัย มิได้แล้ว ควรเจริญธรรมขาว, ละกามทั้งหลายแล้ว หมดความกังวล พึงปรารถนาความยินดียิ่งในวิเวก อันเป็นที่ซึ่งประชายินดีได้ยาก, บัณฑิตควรทำตนให้ผ่องแล้ว จากเครื่องเศร้าหมอง ชนเหล่าใดอบรมจิตดีแล้วโดยชอบ ในองค์ธรรมแห่งความตรัสรู้ (และ) ชนเหล่าใด ไม่ถือมั่นยินดี ในการละเลิกความถือมั่น, เหล่านั้น ๆ เป็นพระขีณาสพ รุ่งเรือง ดับสนิทแล้วในโลก. ชน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More