คาถาธรรมบท ภาค ๑-๘ : หน้า 74/80

คาถาธรรมบท ภาค ๑-๘ (๗๔) โย จ คาถาสต์ ภาเส อนตฺถปทสญฺหิตา เอกํ ธมฺมปท์ เสยฺโย ย์ สุตวา อุปสมมติ. สงฺคาเม มานุเส ชิเน โย สหสฺสํ สหสฺเสน เอกญฺจ เชยฺยมตฺตานํ ส เว สงฺคามชุตฺตโม. ก็ผู้ใด พึงกล่าวคาถาตั้งร้อย ซึ่งไม่ประกอบด้วยบทเป็นประโยชน์; บทแห่งธรรมบทเดียวที่บุคคล ฟังแล้วสงบระงับได้ ประเสริฐกว่า (การกล่าวคาถาตั้ง 900 ของผู้นั้น), ผู้ใด จึงชนะมนุษย์ พันหนึ่งคูณ ด้วยพันหนึ่ง (คือ ๑ ล้าน) ในสงคราม ผู้นั้น หาชื่อว่า เป็นยอดแห่งชน ผู้ชนะในสงครามไม่, ส่วนผู้ใดชนะตนคนเดียวได้, ผู้นั้นแล เป็นยอด แห่งผู้ชนะ ในสงคราม ๔. เรื่องอนัตถปุจฉกพราหมณ์ [๘๔] อุสสูรเสยฺย์ อาลสย์ เอกสฺสทฺธานคมน์ เอต พฺราหฺมณ เสวสสุ จณฺฑุกุก้ ทีฆโสตติย์ ปรทารูปเสวน์ อนตฺถิ เต ภวิสฺสตีติ การนอนจนตะวันขึ้น (นอนตื่นสาย) ความเกียจคร้าน ความดุร้าย การผัดวันประกันพรุ่ง การเดินทางไกลของคนคนเดียว การเข้าไป เสพภรรยาของผู้อื่น พราหมณ์ ท่านจงเสพกรรม 5 อย่าง นี้เถิด, สิ่ง มิใช่ประโยชน์ [ความฉิบหาย] จักมีแก่ท่าน อตฺตา หเว ชินํ เสยฺโย อตฺตทนฺตสฺส โปสสฺส ยา จาย์ อิตรา ปชา นิจฺจํ สญฺญตจาริโน