คาถาธรรมบท ภาค ๑-๘ : หน้า 22/80

คาถาธรรมบท ภาค ๑-๘ (๒๒) ผู้มีบุญอันทำไว้แล้ว ย่อมเพลิดเพลินในโลกนี้, ละไปแล้ว ย่อม เพลิดเพลิน เขาย่อมเพลิดเพลินในโลกทั้งสอง เขาย่อมเพลิดเพลินว่า “เราทำบุญไว้แล้ว” ไปสู่สุคติ ย่อมเพลิดเพลินยิ่งขึ้น ๑๔. เรื่องภิกษุ ๒ สหาย [๑๔] พหุมฺปิ เจ สหิต ภาสมาโน น ตกุกโร โหติ นโร ปมตโต โคโปว คาโว คณย์ ปเรส อปฺปญฺปิ เจ สหิต ภาสมาโน ราคญฺจ โทสญฺจ ปหาย โมห์ อนุปาทิยาโน อิธ วา ทุร์ วา น ภาควา สามญฺญสฺส โหติ ธมฺมสฺส โหติ อนุธมฺมจารี สมมปปชาโน สวิมุตตจิตโต ส ภาควา สามญฺญสฺส โหติ หากว่า นรชนกล่าวพระพุทธพจน์อันมีประโยชน์เกื้อกูลแม้มาก (แต่) เป็นผู้ประมาทแล้ว ไม่ทำ (ตาม) พระพุทธพจน์นั้นไซร้, เขาย่อมไม่เป็น ผู้มีส่วนแห่งสามัญผล เหมือนคนเลี้ยงโคนับโคทั้งหลายของชนเหล่าอื่น ย่อมเป็นผู้ไม่มีส่วนแห่งปัญจโครส ฉะนั้น หากว่า นรชนกล่าวพระพุทธพจน์อันมีประโยชน์เกื้อกูล แม้น้อย (แต่) เป็นผู้มีปกติประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรมไชร้, เขาละราคะ โทสะ และโมหะแล้ว รู้ชอบมีจิตหลุดพ้นดีแล้ว หมดความยึดถือในโลกนี้หรือ ในโลกหน้า, เขาย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งสามัญผล