คาถาธรรมบท JHMIAO-๘ : หน้า 47/80

คาถาธรรมบท JHMIAO-๘ (๔๗) ย่อมจำนง คิดถึงความตาย, ข้าแต่พระองค์ ผู้ทรงไว้ซึ่งความรุ่งเรือง ขอพระองค์จงทรงห้ามพระสาวกนั้น, ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้ ปรากฏในหมู่ชนสาวกของพระองค์ยินดีแล้วในศาสนา (แต่) มีธรรมมี ในใจยังมิได้บรรลุ ยังเป็นผู้จะต้องศึกษา จะพึงทำกาละเสียอย่างไรเล่า? เอว หิ ธีรา กุพฺพนติ สมูล ตณห์ อพฺพยุห นาวกงฺขนฺติ ชีวิต, โคธิโก ปรินิพฺพุโตติ ปราชญ์ทั้งหลายย่อมทำอย่างนั้นแล ย่อมไม่จำนงชีวิต, โคธิกะ ถอนตัณหาขึ้นพร้อมทั้งราก ปรินิพพานแล้ว อุทฺธ์ อโธ จ ติริย์ ทิสาสุ จ วิทิสาสุ จ อนเวส์ นามิคจฺฉามิ, โคธิโก โส กุหึ คโตติ. ข้าพระองค์เที่ยวแสวงหาอยู่ ในทิศเบื้องบนเบื้องต่ำ เบื้องขวาง ทิศใหญ่ ทิศน้อย ก็มิได้ประสบ, พระโคธิกะนั้นไปแล้ว ณ ที่ไหน? โย ธีโร ธิติสมฺปนฺโน อโหรตต์ อนุยุญช ชิตฺวาน มจฺจุโน เสน่ สมูล ตณฺห์ อพ ยุท ฌายี ฌานรโต สทา ชีวิต อนิกามย์ อนาคนฺตฺวา ปุนพฺภวํ โคธิโก ปรินิพฺพุโตติ. ภิกษุชื่อโคธิกะ เป็นปราชญ์ สมบูรณ์ด้วยปัญญาเครื่องทรงจำ มี ฌาน ยินดีแล้วในฌาน ในกาลทุกเมื่อ ประกอบความเพียรทั้งกลางวัน