คาถาธรรมบท JHMIAO-๘ : หน้า 31/80

คาถาธรรมบท JHMIAO-๘ (๓๑) ๔. เรื่องพาลนักษัตร [๑๔] ปมาทมนุยุญชนติ อปฺปมาทญฺจ เมธาวี มา ปมาทมนุยุญเช อปปมตฺโต หิ ฌายนฺโต พาลา ทุมุเมธิโน ชนา ธนํ เสฏฐิว รกฺขติ. มา กามรติสนถว ปปโปติ วิปุล์ สุข พวกชนพาลผู้มีปัญญาทราม ย่อมประกอบเนืองๆ ซึ่งความ ประมาท, ส่วนผู้มีปัญญาย่อมรักษาความไม่ประมาทไว้เหมือนทรัพย์ อันประเสริฐ, ท่านทั้งหลายอย่าตามประกอบความประมาท, อย่าตาม ประกอบความเชยชิดด้วยความยินดีในกาม เพราะว่าผู้ไม่ประมาท แล้วเพ่งพินิจอยู่ ย่อมบรรลุสุขอันไพบูลย์. ๕. เรื่องพระมหากัสสปเถระ [๑๙] ปมานํ อปฺปมาเทน ปญฺญาปาสาทมารยุท ปพฺพตฏโจว ภุมฺมฏฺเฐ ยทา นทติ ปณฺฑิโต อโสโก โสกินี ปช์ ธีโร พาเล อเวกฺขติ เมื่อใดบัณฑิตบรรเทาความประมาทด้วยความไม่ประมาท เมื่อนั้น บัณฑิตนั้น ขึ้นสู่ปัญญาเพียงดังปราสาท ไม่เศร้าโศก ย่อมพิจารณา เห็นหมู่สัตว์ ผู้มีความเศร้าโศก ปราชญ์ย่อมพิจารณาเห็นคนพาลทั้ง หลายได้ เหมือนคนผู้ยืนอยู่บนยอดเขา มองเห็นชนผู้ยืนอยู่บนพื้น ดินได้ฉะนั้น.