ศาลาธรรมบท ภาค ๑-๘: บัณฑิตวรรควรรณนา : หน้า 62/80

ศาลาธรรมบท ภาค ๑-๘ (๖๒) 5. บัณฑิตวรรควรรณนา ๑. เรื่องพระราธเถระ [50] อลีนจิตต์ นิสสาย ปหฎฐา มหตี จมู โกสล เสนาสนตุฏฐิ ชีวคฺคาห์ อคาหยิ; เอวํ นิสสยสมฺปนฺโน ภิกขุ อารทธวิริโย ภาวนํ กุสล ธมุม โยคกเขมสุส ปตฺติยา ปาปุเณ อนุปุพเพน สพฺพสโยชนกุนยนติ เสนาหมู่ใหญ่อาศัยเจ้าอลื่นจิตตกุมาร ร่าเริงทั่วกันแล้ว ได้ให้ช้าง จับพระเจ้าโกศลทั้งเป็น ผู้ไม่พอพระทัยด้วยราชสมบัติ, ภิกษุผู้ถึง พร้อมด้วยนิสัยอย่างนี้ เป็นผู้มีความเพียรอันปรารภแล้ว เจริญกุศล ธรรมอยู่, เพื่อบรรลุธรรมเป็นแดนเกษมจากโยคะ พึงบรรลุธรรมเป็น ที่สิ้นไปแห่งสังโยชน์ทั้งปวงโดยลำาดับ.