ข้อความต้นฉบับในหน้า
คาถาธรรมบท ภาค ๑-๔
(๔๒)
๔. เรื่องนางปติปูชิกา [๓๖]
ปุปผานิ เหว ปจิมนต์
พยาส ดมนส์ นร่
อติตตเยว กาเมสุ
อนฺตโก กุรุเต
วส์ ฯ
มัจจุ ผู้ทำซึ่งที่สุด กระทำนระผู้มีใจข้องในอารมณ์ต่าง ๆ เลือกเก็บ
ดอกไม้อยู่เทียว ผู้ไม่อิ่มในกามทั้งหลายนั่นแล สู่อำนาจ
๕. เรื่องโกสิยเศรษฐีผู้มีความตระหนี่ [๓๗]
[mm]
ๆ
ยถาปิ ภมโร ปุปุนํ
วณฺณวนฺนํ อเหรย์
ปเลติ รสมาทาย
เอว์ คาเม มุนี จเร.
มุนีจึงเที่ยวไปในบ้าน เหมือนแมลงภู่ไม่ยังดอก สี และกลิ่นให้ชอกช้ำ
ถือเอาแต่รส แล้วบินไปฉะนั้น
อุโภ ขญชา, อุโภ กุณี, อุโภ วิสมจกฺขุกา
อุภินฺนํ ปีฬิกา สีเส ;
นาห์ ชานามิ อิลลิสนฺติ
คนทั้งสองเป็นคนกระจอก คนทั้งสองเป็นคนค่อม คนทั้งสองเป็น
คนมีตาเหล่ คนทั้งสองมีต่อมบนศีรษะ, เราไม่รู้จักเศรษฐีชื่ออิลลีสะ (ว่า)
คนไหน?
๖. เรื่องปาฏิกาชีวก [๓๔]
น ปเรส์ วิโลมานิ
น ปเรส์ กตากต์
อตฺตโน ว อเวกฺเขยฺย
กตานิ อกตานิ จ.