คาถาธรรมบท ภาค ๑-๘ : หน้า 76/80

คาถาธรรมบท ภาค ๑-๘ (๗๖) ก็สัตว์ใด พึงบำเรอไฟในป่า ตั้ง ๑๐๐ ปี, ส่วนเขา พึงบูชาท่านผู้มี ตนอบรมแล้วผู้เดียว แม้ครู่หนึ่ง, การบูชานั้นนั่นแลประเสริฐกว่า (การบูชา ตั้ง 900 ปี ของสัตว์นั้น) การบูชา 900 ปี จะประเสริฐอะไร เล่า? ปี ๗. เรื่องพราหมณ์ผู้เป็นสหายของพระสารีบุตรเถระ [๔๗] ยงกิญจิ อิฏฐ์ ว หุต ว โลเก สํวจฺฉรํ ยเชถ ปุญญเปกโข สพฺพปี ติ น จตุภาคเมติ อภิวาทนา อุชุคเตสุ เสยฺโย ผู้มุ่งบุญพึงบูชายัญ และทําป่าบางอย่างใดอย่างหนึ่งในโลกตลอดปี ทานนั้นแม้ทั้งหมดไม่ถึงส่วนที่ ๔, การอภิวาทในท่านผู้ดำเนินตรง ประเสริฐสุด. ๔. เรื่องอายุวัฒนกุมาร [๔๘] อภิวาทนสีลิสส นิจฺจํ วุฑฒาปจายิโน จตุตาโร ธมฺมา วฑฺฒนฺติ อายุ วัณโณ สุข พล. ธรรม ๔ ประการ คือ อายุ วรรณะ สุขะ พละ เจริญแก่บุคคลผู้ กราบไหว้เป็นปกติ ผู้อ่อนน้อมต่อท่านผู้เจริญเป็นนิตย์ ๔. เรื่องสังกิจจสามเณร [๔๔] ตาโส เต นตฺถิ, น ภย์, ภิยโย วณฺโณ ปสีทติ กสุมา น ปริเทเวสิ เอวรูเป มหพาเยติ,