คาถาธรรมบท ภาค ๑-๘ : หน้า 20/80

คาถาธรรมบท ภาค ๑-๘ (๒๐) ความจำเริญ ย่อมมีแก่ผู้มีศีลทั้งหลาย ผู้ประพฤติปฏิสันถาร ท่านจงดูเนื้อชื่อลักขณะ อันหมู่ญาติแวดล้อมมาอยู่, อนึ่ง ท่านจงดู เนื้อชื่อกาละนี้ ที่เสื่อมจากญาติทั้งหลายเทียว อปิ วีรก ปสฺเสสิ สกุณ มญฺชุภาณก๋ มยุรคีวสงฺกาส์ ปตี มยุห์ สวิฏร ? อุทกถลจรสุส ปก โน นิจฺจํ อามกมจฺฉโภชิโน ตสุสานุกรํ สวิฏฐโก เสวาเลหิ ปลิคุณฺฐิโต มโตติ เออก็ วีรกะ ท่านย่อมเห็นนก ชื่อสฏฐกะซึ่งบานเพราะ มีสร้อย คอเหมือนนกยูง ซึ่งเป็นผัวของฉันไหม? นกสวิฎฐกะ ทำเยี่ยงนกที่ เที่ยวไปได้ทั้งในน้ำและบนบก บริโภคปลาสดเป็นนิตย์นั้น ถูกสาหร่าย พันตายแล้ว อก ภินนา, ปโฏ นฏโฐ, สเคเท จ ภณฑน์ อุภโต ปทุฏฐกมฺมนฺตา อุทกมห ถ มหิ จาติ ตาทั้งสองแตกแล้ว, ผ้าก็หายแล้ว, และเพื่อนบ้านก็บาดหมางกัน, ผัวและเมียสองคนนั้นมีการงานเสียหายแล้วทั้งสองทาง คือ ทั้งทาง นํ้าทั้งทางบก. วธเก เทวทตฺตมฺหิ โจเร องฺคุลิมาลเก ธนปาเล ราหุโล จ สพฺพตฺถ สมมานโสติ ทรงมีพระทัยสม่ำเสมอในบุคคลทั่วไป คือในนายขมังธนู ในพระ เทวทัต ในโจรองคุลิมาล ในช้างธนบาล และในพระราหุล