คาถาธรรมบท JHMIAO-๘ : หน้า 71/80

คาถาธรรมบท JHMIAO-๘ (๗๑) ๔. เรื่องพระขทิรวนิยเรวตเถระ [๒๔] คาเม วา ยทวารญฺเญ นินเน วา ยทิ วา ถเล ยตฺถ อรหนฺโต วิหรติ, นํ ภูมิรามเณยยกนติ พระอรหันต์ทั้งหลาย อยู่ในที่ใด เป็นบ้านก็ตาม เป็นป่าก็ตาม ที่ลุ่ม ก็ตาม ที่ดอนก็ตาม, ที่นั้นเป็นภูมิสถานน่ารื่นรมย์ โยธ ปุญฺญญฺจ ปาปญฺจ อุโภ สงค์ อุปจฺจคา อโสก์ วิรช์ สุทฺธ์ ตมห์ พรูมิ พฺราหฺมณนฺติ บุคคลใดในโลกนี้ ล่วงเครื่องข้อง ๒ อย่าง คือบุญและบาป, เรา เรียกบุคคลนั้น ผู้ไม่โศก ปราศจากกิเลสเพียงดังธุลี ผู้หมดจดว่า เป็น พราหมณ์. ๑๐. เรื่องหญิงคนใดคนหนึ่ง [๗๐] รมมณียานี อรญฺญานิ ยตฺถ น รมตี ชโน น เต กามคเวสิโน, วีตราคา รเมสฺสนฺติ ป่าทั้งหลาย เป็นที่น่ารื่นรมณ์, ท่านผู้มีราคะไปปราศแล้วทั้งหลาย จักยินดีในป่าอันไม่เป็นที่ยินดีของชน, (เพราะ) ท่านผู้มีราคะไปปราศ แล้วนั้น เป็นผู้มีปกติไม่แสวงหากาม