คาถาธรรมบท ภาค ๑-๘ : หน้า 14/80

คาถาธรรมบท ภาค ๑-๘ ต๋ เว ปสนฺติ มาโร อสุภานุปสฺส วิหรนต์ โภชนมหิ จ มตฺตญฺญ่ (๑๔) วาโต รุกฺข์ว ทุพพล. อินทริเยสุ สุสํวุฒิ สทฺธ์ อารทธวีริย์ ต๋ เว น ป หติ มาโร วาโต เสล์ว ปพฺพต ผู้ตามเห็นอารมณ์ว่างาม ไม่สำรวมในอินทรีย์ทั้งหลาย ไม่รู้ ประมาณในโภชนะ เกียจคร้าน มีความเพียรเลวทรามอยู่ ผู้นั้นแล มารย่อมรังควานได้, รังควานได้ฉะนั้น. เปรียบเหมือนต้นไม้ที่มีกำลังไม่แข็งแรง ลม ย (ส่วน) ผู้ตามเห็นอารมณ์ว่าไม่งาม สำรวมดีในอินทรีย์ทั้งหลาย รู้ประมาณในโภชนะ มีศรัทธาและปรารภความเพียรอยู่ ผู้นั้นแล มารย่อมรังควานไม่ได้, เปรียบเหมือนภูเขาหิน ลมรังควานไม่ได้ ฉะนั้น ๗. เรื่องพระเทวทัต [๗] อนิกุกสาโว กาสาว อเปโต ทมสจฺเจน โย จ วนฺตกสาวสฺส อุเปโต ทมสจฺเจน โย วตถ์ ปริทเหสุสติ น โส กาสาวมรหติ สีเลส สุสมาหิโต ส เว กาสาวมรห ผู้ใด มีกิเลสดุจน้ำฝาดยังไม่ออก ปราศจากทมะ และสัจจะ จักนุ่งห่มผ้ากาสาวะ, ผู้นั้นย่อมไม่ควรนุ่งห่มผ้ากาสาวะ, ส่วนผู้ใด พึงเป็นผู้มีกิเลสดุจน้ำฝาดอันคายแล้ว ตั้งมั่นดีในศีลทั้ง หลาย ประกอบด้วยทมะและสัจจะ ผู้นั้นแล ย่อมควรนุ่งห่มผ้ากาสาวะ