คาถาธรรมบท TIA๑-๔ : หน้า 69/80

คาถาธรรมบท TIA๑-๔ (๖๙) ๓. เรื่องพระเพฟัฏฐสีสเถระ [๒๓] เยส สนฺนิจฺจโย นตฺถิ เย ปริญญาตโภชนา สุญฺญโต อนิมิตโต จ อากาเสว สกุนตานํ วิโมกฺโข เยส โคจโร คติ เตสํ ทุรนุนยา. คติของชนทั้งหลายผู้หาสั่งสมมิได้, ผู้กำหนดรู้โภชนะ, มีสุญญต วิโมกข์ และอนิมิตตวิโมกข์เป็นอารมณ์, ไปตามยาก เหมือนทางไป ของฝูงนกในอากาศฉะนั้น ๔. เรื่องพระอนุรุทธเถระ [๒๔] ยสุสาสวา ปริกขีณา อาหาเร จ อนิสฺสิโต สุญฺญโต อนิมิตโต จ วิโมกฺโข ยสฺส โคจโร ปทนฺตสฺส ทุรนน อากาเสว สกุนตานํ อาสวะทั้งหลาย ของบุคคลใด สิ้นแล้ว, บุคคลใด ไม่อาศัยแล้ว ในอาหาร, และสุญญตวิโมกข์ อนิมิตตวิโมกข์ เป็นโคจรของบุคคลใด, ร่องรอยของบุคคลนั้น ๆ รู้ได้ยาก เหมือนรอยของนกทั้งหลายใน อากาศฉะนั้น. ๕. เรื่องพระมหากัจจายนเถระ [๗๕] ยสุสินฺทฺริยานิ สมถงฺคตานิ อาสา ยถา สารถนา สุทนฺนตา ปในมานสุส อนาสวสุส เทวาปิ ตสฺส ปิหยนฺติ ตาทิโน