คาถาธรรมบทภาค๑-๘ : หน้า 41/80

คาถาธรรมบทภาค๑-๘ (๔๑) ๒. เรื่องพระเถระผู้เจริญมรีจิกัมมัฏฐาน [๓๔] เผนปม กายมิม วิทิตวา มรีจิธมุม อภิสมฺพุธาโน เฉตวาน มารสฺส ปปปฺผกานิ อทสฺสนํ มจฺจุราชสฺส คาเฉ ภิกษุรู้แจ้งกายนี้ว่า มีฟองน้ำเป็นเครื่องเปรียบ, รู้ชัดกายนี้ว่า มีพยับแดดเป็นธรรม ตัดพวงดอกไม้ของมารเสียแล้ว พึงถึงสถานที่ มัจจุราชไม่เห็น. ๓. เรื่องพระเจ้าวิฑูฑภะ [๓๕] อนิมิตฺตมนญญาต มจุจานํ อิธ ชีวิต กสิรญฺจ ปริตฺตญฺจ ตญฺจ ทุกเบน สํยุตฺตนฺติ ชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย ในโลกนี้ ไม่มีนิมิตใคร ๆ ก็รู้ไม่ได้ ทั้งฝืดเคือง ทั้งน้อย, และชีวิตนั้นประกอบด้วยทุกข์ ปุปผานิ เหว ปจินนฺต พยาส ตมนส์ นร่ สุต คามิ มโหโฆว มจุจุ อาทาย คจฺฉติ มัจจุ ย่อมพานระผู้มีใจข้องในอารมณ์ต่าง ๆ ผู้เลือกเก็บดอกไม้ อยู่เที่ยวไป เหมือนห้วงน้ำใหญ่พัดชาวบ้านอันหลับแล้วไปฉะนั้น