พรหมาเดะ รุ่นปี ๒๕๔๔ ๒๔ : หน้า 25/264

พรหมาเดะ รุ่นปี ๒๕๔๔ ๒๔ ของพระเจ้าชาตศัตรู ถูกพระเจ้าประเสริฐโกศลจับเป็นเชลยศึก ได้ด้วยอุบายการर्ण แต่ด้วยความเฉ็ดที่ยึดมั่นต่อหลาน จึงเพียงแต่ยิดพล้าง พลมา พลาร และพลเดินเท้าไว้ แล้วปล่อยตัวกลับไป เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงทราบ ได้ตรัสพระคาถากับภิญฑุทั้งหลายว่า บูรณจะเถิงชิงเขาได้สำเร็จ ก็เพียงชั่วคราวเท่านั้น แต่เมื่อใด ถูกคนเหล่าอื่นแย่งชิงกลับ ผู้ันน้อยเป็นผู้ถูกแย่งชิง เพราะว่าคนพาลย่อมสำคัญว่าเป็นสุข ตราบเท่าที่บายยังไม่ให้ผล แต่บาปให้ผลเมื่อใด คนพาลย่อมประสบทุกข์เมื่อวันนั้น ผู้ฆ่าย่อมได้รับการฆ่าตอบ ผู้ชนะย่อมได้รับการชนะตอบ ผู้ด้อยย่อมได้รับการด่าตอบ และผู้โกร๋อย่อมได้รับความโกรธตอบ ฉะนั้น เพราะความหมุนกลับแห่งกรรม ผู้แย่งชิงนั่น ย่อมถูกเฝาแย่งชิง เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ให้เห็นว่า ความแพ้ความชนะ ที่เกิดจากการสาดใส่กีเลสเข้าาหากัน รังแต่เน่ามาชึ่งความทุกข์